Jerzy Krzysztoń (pisarz): Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się [[23 marca]] [[1931]] w [[Lublin]]ie. Dzieciństwo i wczesne lata szkolne spędził w [[Grodno|Grodnie]]. W [[1940]] wraz z matką i bratem został wywieziony do [[Kazachstan]]u, gdzie uczęszczał do szkoły rosyjskiej. W [[1942]] wraz z armią [[Władysław Anders|Andersa]] został ewakuowany do [[Iran]]u. W latach [[1944]]-[[1947]] przebywał w [[Indie|Indiach]], a następnie w [[Uganda|Ugandzie]], gdzie uczył się w polskiej szkole i działał w [[harcerstwo|harcerstwie]]. W lipcu [[1948]] wraz z rodziną powrócił do Polski i- do Lublina. Tu w [[1949]] uzyskał maturę w Liceum ogólnokształcącym im. S. Staszica i rozpoczął studia na [[Katolicki Uniwersytet Lubelski|KUL]] w zakresie filologii polskiej i angielskiej, które to ukończył uzyskawszy dyplom magistra filologii angielskiej w dniu 23. 09.września 1954 r. W [[1952]] przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował w Stowarzyszeniu ''Pax'', w redakcjach ''Dziś i jutro'' oraz tygodniku ''Kierunki''. Kontynuował nadal studia i w [[1953]] ukończył polonistykę, a w [[1955]] filologię angielską. W [[1956]] zmienił pracę i został kierownikiem Redakcji Słuchowisk [[Polskie Radio|Polskiego Radia]].

Debiutował literacko w [[1949]] opowiadaniem ''Wspomnienia indyjskie'', które weszło później w skład książki ''Opowiadania indyjskie'' ([[1953]]), poświęconej przeżyciom cywilnej ludności polskiej, która wyszła z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] wraz z armią Andersa. Później napisał szereg opowiadań i powieści. Cenne są jego reportaże z pobytu w [[Stany Zjednoczone|USA]] ''Skok do Eldorado'' ([[1967]]). W swej twórczości posługiwał się zróżnicowanymi formami literackimi, np. [[czarny humor|czarnym humorem]], [[groteska|groteską]] i [[symbolizm]]em. Był też autorem licznych słuchowisk radiowych oraz tłumaczem powieści i opowiadań z języka angielskiego (m.in. ''Miasteczko Winesburg'' [[Sherwood Anderson|Sherwooda Andersona]], ''Jeździec na niebie i inne opowiadania'' [[Ambrose Bierce|Ambrose'a Bierce'a]]).

W ostatnich latach życia, w których napisał ''Obłęd'' -, chorował i okresowo przebywał w szpitalu psychiatrycznym. Powieść ta, osnuta na motywie anonimowej choroby psychicznej, przepełniona jest gorzką refleksją o współczesnym świecie<ref>[http://www.nil.org.pl/xml/oil/oil50/gazeta/numery/n2005/n200502/n20050211 Marian Stępień. Literacki obraz choroby psychicznej. Referat wygłoszony w Lublinie w listopadzie 2004 na II Konferencji "Między literaturą a medycyną", zorganizowanej przez Lubelskie Towarzystwo Naukowe, Towarzystwo Chirurgów Polskich w Lublinie i Instytutu Filologii Polskiej i Angielskiej Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Przedmiotem konferencji były problemy psychologiczne pacjentów - ludzi cierpiących w świetle opisów literackich, oraz obserwacji i badań medycznych.]</ref>.