Lockheed L-14 Super Electra: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Lockeed Super Electra w Polsce: typo |
m →Lockeed Super Electra w Polsce: poprawa linków |
||
Linia 83:
Od 1936 roku [[Polskie Linie Lotnicze LOT]] użytkowały kilka maszyn Lockheed Model 10 Electra. W 1937 zdecydowano się na zakup 10 maszyn nowej, powiększonej wersji. Pierwsze pięć maszyn przypłynęło do Polski na pokładzie transatlantyków [[MS Batory]]<ref name="batory">[http://www.audiovis.nac.gov.pl/obraz/85321/e15c68c6c7d66b2e2512954d7d5a3ac5/]</ref> i [[MS Piłsudski]]<ref name="Piłsudski">[http://www.audiovis.nac.gov.pl/obraz/85319/e15c68c6c7d66b2e2512954d7d5a3ac5/]</ref> w kwietniu i maju 1938 roku<ref name="Barwa">{{cytuj pismo | autor=[[Adam Jońca]] |tytuł = |czasopismo =Samoloty linii lotniczych 1931-1939 | seria=Barwa w Lotnictwie Polskim |wolumin =3 |wydanie = |strony = |data =1985 |wydawca =Wydawnictwa Komunikacji i Łączności |miejsce =Warszawa |issn =8320605040 |doi = }}</ref>. Maszyny zmontowano na lotnisku w [[Rumia|Rumi]].
Władze spółki postanowiły wykorzystać zakup nowoczesnego samolotu propagandowo. Zdecydowano, że ostatnia z maszyn zostanie sprowadzona z fabryki w Burbank do Warszawy drogą lotniczą. Lot odbył się w maju 1938 roku. Załoga w składzie: [[Wacław Makowski]] (dyrektor LOT i pierwszy pilot), Zbigniew Wysiekierski (drugi pilot), Szymon Piskorz (mechanik), Alfons Rzeczewski (radionawigator) oraz Jerzy Krassowski (asystent) wystartowała fabrycznie nowym samolotem z Burbank w Kalifornii 13 maja 1938. Przez [[Mazatlan]], [[Meksyk (miasto)|Meksyk]], [[Gwatemala (miasto)|Gwatemalę]], [[Lima|Limę]], [[Buenos Aires]] i [[Rio de Janeiro]] maszyna dotarła do [[Natal (miasto)|Natalu]] w [[Brazylia|Brazylii]]. Stamtąd w 11 godzin i 10 minut załoga przekroczyła [[Atlantyk]] i wylądowała w [[Dakar]]ze, pokonując rekordowy dystans 3070 kilometrów bez międzylądowań. Następnie trasa wiodła przez [[Senegal]], [[Casablanca|Casablankę]], [[Tunis]] i [[Rzym]], skąd samolot dotarł 5 czerwca bezpośrednio na lotnisko [[Lotnisko Chopina w Warszawie|Okęcie]] w Warszawie. W sumie podczas przelotu z Kalifornii do Polski maszyna spędziła w powietrzu 85 godzin. Przelot na rekordowym dystansie 24.850 km miał znaczenie reklamowe i propagandowe, ale także miał być przygotowaniem do rozpoczęcia w 1940 roku regularnych lotów transatlantyckich<ref name="bilet">[http://biletynasamolot.com.pl/tanie_bilety_lotnicze_LOT.php]</ref>. Plany te pokrzyżował wybuch II wojny światowej.
Wkrótce potem LOT stracił dwie maszyny: SP-BNG rozbił się w lipcu 1938 pod [[Campulung]] w Rumunii, a SP-BNJ spłonął na lotnisku w [[Bukareszt|Bukareszcie]] niedługo później<ref name="Barwa"/>. By uzupełnić straty w maju 1939 sprowadzono do Polski kolejne cztery Super Elektry<ref name="Barwa"/>. W czasie [[wojna obronna|wojny obronnej]] 1939 roku wszystkie samoloty Lockheed Electra zostały zmobilizowane przez [[Wojsko Polskie II RP|Wojsko Polskie]] i wykonywały loty kurierskie i zaopatrzeniowe. Następnie cztery z nich ewakuowano do Rumunii, gdzie zostały internowane. Jedna maszyna została internowana w [[Tallin]]ie w Estonii. Pozostałe trzy samoloty tego typu (SP-BPM, SP-LMK i SP-BNF) ewakuowano do Francji, gdzie służyły jako samoloty łącznikowe dla polskiej dyplomacji. SP-BPM został zniszczony podczas ataku Niemiec na Francję w czerwcu 1940 roku, zaś SP-LMK i SP-BNF odleciały do Wielkiej Brytanii. Tam planowano ich przebudowę na samoloty do zrzutów [[Cichociemni|Cichociemnych]], jednak ostatecznie wycofano się z pomysłu i obie maszyny przejęły na własność linie [[British Overseas Airways Corporation|BOAC]].
| |||