'''Pedagogika waldorfowskawaldorfska''' ('''pedagogika Rudolfa Steinera''') – [[pedagogika]] alternatywna do oficjalnie obowiązującej, której twórcą był [[Rudolf Steiner]]. Nazwa "''waldorfowskawaldorfska''" pochodzi od pierwszej szkoły dla dzieci robotników, założonej przez [[Rudolf Steiner|Rudolfa Steinera]] w 1919 przy fabryce cygar "[[Waldorf-Astoria (fabryka)|Waldorf-Astoria]]" w [[Stuttgart|Stuttgarcie]], na zaproszenie jej właściciela [[Emil Molt|Emila Molta]].
Głównym zadaniem tej pedagogiki jest żywe pielęgnowanie zrozumienia istoty [[człowiek]]a i jego rozwoju w powiązaniu ze światem i społeczeństwem. Celem zatem jest przede wszystkim wspieranie wszechstronnego rozwoju dziecka, rozumianego jako rozwój trzech sfer: myślenia, uczuć i woli.
Charakterystyczne dla pedagogiki waldorfowskiejwaldorfskiej jest przywiązywanie dużej wagi do działań artystycznych (malowanie, rysowanie form, śpiewanie, gra na instrumentach, eurytmia), a także uczenia poprzez praktyczne działanie (prace ręczne, warsztaty – praca z drewnem, pielęgnacja ogrodu). Podkreśla się rolę rytmu w zdrowym kształtowaniu nauczania.
Specyfiką szkół waldorfowskichwaldorfskich jest m.in: brak ocen; brak podręczników; edukacja zintegrowana na przestrzeni szkoły podstawowej, a nie tylko w młodszych klasach; charakterystyczny rytm dnia.
* '''Brak ocen'''
Nauczyciele w szkołach waldorfowskichwaldorfskich nie mają do dyspozycji systemu ocen. Oznacza to konieczność wypracowania indywidualnych metod motywowania uczniów do pracy oraz informowania zarówno dzieci, jak i ich rodziców o postępach w nauce i zachowaniu. Brak ocen ma służyć rozwojowi u dzieci wewnętrznej motywacji do nauki. Jednocześnie jest on wyrazem charakterystycznego dla pedagogiki Steinera nastawienia na współpracę, a nie rywalizację.
