Tadeusz Kazimierz Żuliński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Wet (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Wet (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 1:
{{DisambigR|lakarza weterynarii|[[Tadeusz Józef Żuliński]], pierwszy komendant Polskiej Organizacji Wojskowej}}
'''Tadeusz Kazimierz Żuliński''' (ur. [[2 kwietnia]] [[1910]] w [[Rzeszów|Rzeszowie]] – zm. [[11 marca]] [[1967]] w [[Lublin]]ie) – polski [[lekarz weterynarii]], specjalista [[anatomia patologiczna zwierząt|anatomii patologicznej zwierząt]]. Był profesorem [[Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej|Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie]] oraz [[Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie|Wyższej Szkoły Rolniczej w Lublinie]]. Organizator i profesor Zakładu Anatomii Patologicznej [[Państwowy Instytut Weterynaryjny – Państwowy Instytut Badawczy|Państwowego Instytutu Weterynaryjnego – Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach]]. W latach 1928-1933 studiował we Lwowie [[weterynaria|weterynarię]] w Akademii Medycyny Weterynaryjnej oraz prawo (1933-1937) [[Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie|Uniwersytecie Jana Kazimierza]]. Dyplom lekarza weterynarii otrzymał w 1933 r., a dyplom [[magister|magistra]] prawa w 1937 r. Jeszcze przed uzyskaniem dyplomu lekarza wet. rozpoczął pracę naukową w Katedrze Anatomii Patologicznej i tej dyscyplinie naukowej pozostał wierny aż do śmierci. W 1935 r. na podstawie pracy pt. ''Wole rakowate u psów w obrazie anatomopatologicznym'' otrzymał stopień naukowy [[doktor|doktora]] [[weterynaria|medycyny weterynaryjnej]]. Wybuch II wojny światowej pokrzyżował plany naukowe związane z pracą w lwowskiej uczelni. Władze radziecki wprawdzie przyznały mu w 1940 r. stopień kandydata nauk oraz tytuł [[docent|docenta]], ale z uczelni był zmuszony odejść. W 1942 r. niemieckie władze okupacyjne skierowały dr T. Żulińskiego do Wydziału Weterynaryjnego PINGW w Puławach, powierzając zorganizowanie pracowni anatomopatologicznej. Po wyzwoleniu 1944 r. profesor T. Żuliński powrócił do pracy naukowej pełniąc jednocześnie funkcję kierownika Zakładu Anatomii Patologicznej na [[Wydział Medycyny Weterynaryjnej UP w Lublinie|Wydziale Weterynaryjnym w Lublinie]] i Pracowni Patologii Komórkowej [[Państwowy Instytut Weterynaryjny||PIWPIWet]] w Puławach. W ciągu 22 lat swej działalności na lubelskim Wydziale prowadził wykłady z [[anatomia patologiczna zwierząt|anatomii patologicznej]] i [[weterynaria sądowa|weterynarii sądowej]], a przez pewien czas wykłady z ustawodawstwa i administracji weterynaryjnej oraz [[propedeutyka|propedeutyki]] weterynaryjnej. W latach 1948-1957 wykładał weterynarię sądową oraz administrację i ustawodawstwo weterynaryjnej na [[WMW SGGW|Wydziale Weterynaryjnym w Warszawie]]. Do 1953 r. prowadził na Wydziale Rolniczym [[UMCS]] wykłady z weterynarii i higieny zwierząt. W latach 1952-1963 pełnił z dużym zaangażowaniem funkcję dyrektora ds. naukowych w [[Państwowy Instytut Weterynaryjny|Państwowym Instytucie Weterynaryjnym]]. Habilitował się w 1945 r. na podstawie rozprawy pt. ''Studia anatomopatologiczne nad zakaźnym zapaleniem mózgu koni i królików''. Profesorem nadzwyczajnym został w 1946 r., a w 1962 r. profesorem zwyczajnym. W roku akademickim 1947/1948 był prodziekanem, a w latach 1948-1950 dziekanem Wydziału Weterynaryjnego UMCS w Lublinie.
 
Prof. Żuliński pozostawił bogaty dorobek naukowy w postaci licznych skryptów i podręczników oraz 60 prac naukowych z zakresu anatomii patologicznej zwierząt. Był autorem pierwszego w języku polskim oryginalnego podręcznika pt. ''Diagnostyka sekcyjna zwierząt domowych'' oraz współautorem podręcznika pt. ''Ogólna anatomia patologiczna zwierząt domowych''. Był promotorem 16 przewodów doktorskich oraz dwóch przewodów habilitacyjnych. Pięciu spośród jego uczniów uzyskało tytuł profesora i pełni/pełniło funkcje kierownicze w instytucjach naukowych w Lublinie, Puławach i Olsztynie.