Anastazjusz I: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
commons, drobne techniczne, WP:SK |
||
Linia 1:
{{Źródła|data=2010-02}}
[[Plik:Semissis-Anastasius I-sb0007.jpg|thumb|200px|right|Anastazjusz]]
'''Anastazjusz''' (''Flavius Anastasius''; ur. ok. [[430]], zm. [[9 lipca]] [[518]]), zwany '''Dikoros''' – jeden z pierwszych [[cesarze bizantyjscy|cesarzy bizantyjskich]], panował w latach
{{commonscat|Anastasius I}}
W początkach panowania Anastazjusz musiał walczyć<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= Praca zbiorowa|imię= |autor link= |inni= |tytuł= Oxford - Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Wędrówka ludów - Merowingowie|wydanie= |tom= 15|wydawca= Polskie Media Amer.Com|miejsce= Poznań|data= |rok= 2006|isbn= 83-7425-025-9|strony= 107}}</ref> z [[Longin]]em, bratem Zenona i jego zwolennikami, głównie wywodzącymi się z małoazjatyckiego plemienia Izauryjczyków. Ostatecznie oddziały prawowitego władcy pokonały buntowników w bitwie pod [[Cotyaeum]] (ob. [[Kütahya]]) w 496 r., ale mimo to walki w Azji Mniejszej trwały jeszcze jakiś czas, zwłaszcza w górach [[Taurus (góry w Turcji)|Taurus]], gdzie schronili się przegrani.
Palącą kwestią początków panowania tego cesarza stało się rozwiązanie problemów [[Półwysep Apeniński|Półwyspu Apenińskiego]]. Od upadku [[Cesarstwo zachodniorzymskie|cesarstwa zachodniorzymskiego]] [[Italia]] pogrążona była w chaosie. W Rzymie władał wódz germański z plemienia [[Herulowie|Herulów]] [[Odoaker]], który w [[476]] r. obalił ostatniego cesarza [[Romulus Augustulus|Romulusa Augustulusa]], a insygnia imperialne odesłał do [[Konstantynopol]]a. Tymczasem do [[Italia|Italii]] zbliżała się kolejna fala germańskich najeźdźców
W [[502]] r. wybuchła wojna Bizancjum z perskim imperium [[Sasanidzi|Sasanidów]]. Armia perska będąca stroną atakującą, zdobyła kilka twierdz bizantyjskich m.in. [[Teodosipolis]] i [[Diyarbakır|Amidę]]. Jednakże wodzom Anastazjusza udało się opanować groźną sytuację i po kilku latach bezowocnych walk w [[506]] r. podpisano pokój przywracający granice sprzed wojny.
Linia 11:
W przeciwieństwie do kompromisowego w polityce religijnej [[Zenon Izauryjczyk|Zenona]], Anastazjusz był jawnym zwolennikiem [[monofizytyzm]]u. Początkowo do ortodoksów odnosił się łaskawie. Sytuacja zmieniła się pod wpływem uzurpacji [[Areobindus]]a i Witaliana. W wystąpieniach obu buntowników kwestie natury religijnej odgrywały ważną rolę.
Do jego niewątpliwych zasług należy uspokojenie i ustabilizowanie sytuacji wewnętrznej i obniżenie podatków, zwłaszcza likwidacja podatku bezpośredniego zwanego chrysargyron przysporzyła mu popularności. W 498 dokonał reformy monetarnej, faktycznie likwidując inflację. W
{{przypisy|stopień
{{Władca-Cesarz bizantyński|urząd=Cesarz bizantyjski|lata=[[491]] – [[518]]|poprzednik=[[Zenon Izauryjczyk|Zenon]]|następca=[[Justyn I (cesarz bizantyjski)|Justyn I]]}}
{{Cesarze Bizantyńscy}}
[[Kategoria:Cesarze bizantyjscy]]
| |||