Wojna castellammaryjska: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne
linki zewnętrzne, źródła/przypisy
Linia 1:
'''Wojna Castellammarese''' w latach 1929–1931[[1929]]–[[1931]] – wojna pomiędzy [[Joe Masseria|Giuseppe "Joe Boss" Masserią]] a [[Salvatore Maranzano]] o dominację w [[Nowy Jork|nowojorskim]] półświatku przestępczym.
Obaj gangsterzy wywodzili się ze starszego pokolenia mafijnych przywódców ([[Wąsaci Piotrkowie]]) urodzonych we [[Włochy|Włoszech]] (głównie na [[Sycylia|Sycylii]]) i niechętnie współpracujących z gangami nieposiadającymi włoskich korzeni. Początkowo przewagę miał Masseria, po którego stronie stało wielu młodych gangsterów tzw. młodzi mafiosi ([[Young Turks]]) wśród prym wiedli: [[Lucky Luciano]], [[Vito Genovese]], [[Frank Costello]], [[Willie Moretti]], [[Joe Adonis]], [[Albert Anastasia]], [[Carlo Gambino]]. Mógł także skorzystać z usług znanych gangsterów m.in. [[Peter "the Clutching Hand" Morello|Peter'a "the Clutching Hand" Morello]].
 
== Geneza wojny ==
 
W [[1927]] roku do [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]] przybył Salvatore Maranzano (po raz pierwszy przybył w [[1918]] roku, był później w [[1925]] roku); osiadł w Nowym Jorku. Pełnił rolę wysłannika bossa nad bossami (Capo di tutti capi) Mafii sycylijskiej [[Vito Cascio Ferro|Don Vito Cascio Ferro]].
Don Vito marzył o zjednoczeniu rodzin mafijnych w Stanach; miał w przyszłości stać na jej czele. Jego plany runęły gdy przez władze włoskie został wtrącony do więzienia na resztę życia.
 
Maranzano – jako pierwszy z gangsterów – zaproponował podział nowojorskich rodzin mafijnych na tzw. [[Pięć Rodzin]] a on miałby otrzymać stanowisko Capo di tutti capi.
 
W latach dwudziestych światem przestępczym w Nowym Jorku rządził Joe Masseria, który potrafił na przestrzeni minionych lat podporządkować sobie inne rodziny (grupy) mafijne min:
* Salvatore "Toto" D'Aquila (ur. [[1878]] - zm. 10 [[październik|października]] [[1928]]); zastrzelony przez ludzi Masserri,
* Alfred Al Mineo i Stefano "Steve" Ferrigno (zostali jego wspólnikami),
* Rodzina Morello - Peter „the Clutching Hand” Morello , Lupo Wolf - przeżył wojnę, Rocco Valenti - (ur. ? - zm. 11 [[sierpień|sierpnia]] [[1922]] - zastrzelony przez ludzi Masserri).
 
== Najsłynniejsze ofiary wojny ==
Maranzano przystąpił do objęcia przywództwa w mafii nowojorskiej; mógł liczyć na poparcie ze strony [[Joseph "Joe Bananas" Bonanno]], [[Joe Profaci|Joe Profaci’ego]] i [[Joe Magliocco]]; mógł też liczyć na [[Tommy Lucchese|Tommy’ego Lucchese]], ale ten – jak się później okazało – pracował dla trzeciej strony dla Young Turks. Sojusznikami Maranzano byli przede wszystkim imigranci z jego rodzinnego miasta Castellammare del Golfo (stąd nazwa Wojny Castellammarese].
 
Konflikt toczący się w latach 1929 – 1931 pochłonął po obu stronach konfliktu około 50 ofiar, od kul zginęli min:
* Tom Reina (ur. [[1889]] – zm. 26 [[luty|lutego]] [[1930]]) – zwolennik Masserii, zastrzelony przez Genovese na polecenie Luciano.
* Peter „the Clutching Hand” Morello – zwolennik Masserii, zastrzelony 15 [[sierpień|sierpnia]] 1930 roku przez Alberta Anastasię i Franka Scalise na polecenie Luciano.
* Alfred Al Mineo (ur. ?) i jego doradca Stefano "Steve" Ferringo (ur. 12 [[maj|maja]] [[1900]]) – zwolennicy Masserii, zastrzeleni 5 [[listopad|listopada]] 1930 roku przez ludzi Maranzano,
* Buster z Chicago (nieznane nazwisko) – cyngiel Maranzano, zamordowany na polecenie Luciano i Genovese.
 
== Young Turks jako trzecia siła ==
Jednakże przeciągającej się wojnie niechętnie przyglądali się młodzi mafiosi którzy po cichu sprzeciwiali się władzy Wąsatych Piotrków. Wiedzieli, że każdy dzień wojny szkodzi mafijnym interesom i pochłania kolejne ofiary po obu stronach konfliktu. Nie byli jednak na tyle silni i zorganizowani aby im otwarcie się sprzeciwić. Mieli także za złe swoim szefom, że ci z kolei za bardzo przywiązują się do tradycji sycylijskiej i wszystkich związanych z nią rytuałów mafijnych, a nie widzą tego, że Nowy Jork to nie Sycylia, tylko wielka mieszanka kulturowa i narodowościowa ([[Włosi]], [[Żydzi]], [[Irlandczycy]], [[Polacy]], [[Afroamerykanie]], [[Latynosi]]).
Dopóki im się opłacało wykonywali rozkazy przełożonych, ale z biegiem czasu zdali sobie sprawę, że należy podjąć kroki, które przyspieszą koniec wojny.
Linia 9 ⟶ 31:
 
=== Zabójstwo Giuseppe "Joe Boss" Masserii ===
15 [[kwiecień|kwietnia]] 1931 Lucky Luciano umówił się z Joe Boss'em na obiad. Wybrali się do restauracji Nouva Villa Tammaro na Coney Island (właścicielem lokalu był znany w półświatku przestępczym Gerardo Scarpato).
Po skończonym obiedzie Scarpato poszedł na plażę, zaś Luciano i Joe Boss zaczęli grać w karty. Po jakimś czasie Luciano poszedł do toalety (najprawdopodobniej był to znak dla zamachowców, że innych postronnych świadków nie ma w lokalu). Zabójcy wówczas wbiegli do środka lokalu.
Giuseppe "Joe Boss" Masseria (Joe Masseria) został zastrzelony przez czterech mężczyzn - '''Joe Adonis''', '''Albert Anastasia''', '''Bugsy Siegel''' i '''Vito Genovese''' - trafiony sześcioma kulami.
Linia 19 ⟶ 41:
Po śmierci Joe Bossa stanowisko "Bossa nad bossami" - Capo di tutti capi objął Salvatore Maranzano (sam się nim obwołał). On jak i Luciano ogłosili zawieszenie broni, ale wiedzieli, że prędzej czy później któryś z nich rozstanie się ze światem. Maranzano zdawał sobie sprawę (był niezwykle inteligennty), że Luciano współpracuje z Lansky'm, co w niedalekiej przyszłości może zagrozić jego władzy i pozycji. Wiedział również, że wielu z tych młodych gangsterów jest bardziej oddanych Luciano niż jemu. Nie czekając na rozwój sytucji sam sporządził listę osób do fizycznego wyeliminowania, na której widniały nazwiska: Luciano, Costello, Adonis, Genovese, Moretti, Schultz a nawet [[Al Capone]] z [[Chicago]]. W tym celu wynajął cyngla spoza organizacji - Irlandczyka Vince'a "Mad Dog" McColl'a (25000 dolarów z góry i kolejne 25000 po wykonaniu zadania), który miał wykonać w pierwszej kolejności wyrok na dwóch z nich (Luciano i Genovese); Maranzano zdawał sobie sprawę z trudności jakie sprawiało zabicie ich wszystkich i obawiał się otwartej wojny. Dlatego postanowił usunąć najbardziej jemu niewygodnych.
Nie przewidział jednak tego, że wielu z nich (z jego listy) już od dawna przystało na plan Luciano (najpierw zabić jednego bossa, a później osaczyć i wykończyć drugiego).
Do ostatecznej rozprawy doszło 10 [[wrzesień|września]] 1931 roku. Tego dnia Salvatore Maranzano został zastrzelony w swoim biurze w budynku przy Grand Central w Nowym Jorku przez wynajętych płatnych zabójców żydowskiego pochodzenia (było ich czterech) w wyniku potajemnej współpracy Lucky Luciano i Meyer Lansky'ego.
Wynajęcie cyngli od Lansky'ego dawało tą pewność, że nikt z otoczenia Maranzano ich nie rozpozna. Zabójcy byli dodatkowo przebrani za policjantów (stary numer mafiosów) i okazali oznaki policyjne. Rozbroili oni następnie jego ochroniarzy i ustawili pod ścianą, dwóch zabójców weszło do biura Maranzano i wykonało wyrok.
Znaczącą rolę w zabójstwie Maranzano odegrał [[Tommy Lucchese]], który był w tym czasie w jego biurze (to on wskazał zabójcom właściwy cel, gdyż żaden z cyngli nie wiedział jak Maranzano wygląda). Lucchese był po prostu wtyczką Luciano w szeregach organizacji Maranzano; niczego nie podejrzewał i miał do niego zaufanie.
Linia 29 ⟶ 51:
{{bibliografia start}}
* Carl Sifakis, Mafia amerykańska encyklopedia; Tytuł oryginału: The Mafia Encyclopedia, Third Edition; ISBN 978-83-242-0613-1
 
== Źródło ==
Wikipedia - wersja anglojęzyczna
 
{{bibliografia stop}}