Andoni Zubizarreta: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Ragornos (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Ragornos (dyskusja | edycje)
drobne techniczne, poprawa linków
Linia 23:
Popularny "Zubi" karierę rozpoczynał w [[Deportivo Alavés]]. W 1980 roku przeniósł się do [[Athletic Bilbao]]. W klubie ze stolicy kraju Basków zadebiutował w lidze w 1982 roku, a w roku 1983 i 1984 zdobył mistrzostwo Hiszpanii. Do tego dołożył jeszcze Puchar Króla w roku 1984. Jego kariera przebiegała bardzo szybko, o czym może świadczyć fakt, że na [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1986|Mundialu 1986]] był podstawowym bramkarzem reprezentacji Hiszpanii. A pozycji tej nie oddał przez następne trzy mundiale ([[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1990|1990]], [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1994|1994]], [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1998|1998]]) i dwa turnieje o Mistrzostwo Europy ([[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1988|1988]] i [[Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 1996|1996]]).
 
Po [[Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1986|Mundialu w Meksyku]], kupiła go [[FC Barcelona]]. Dostał trudne zadanie zastąpienia słynnego Urrutiego. Andoni nie został przyjęty dobrze przez kibiców, na powitanie kibice na Camp Nou wywiesili [[transparent]] z napisem ,,do domu’’. Zubizarreta jednak nie przejął się tym i szybko zaczął gromadzić trofea. W klubie ze stolicy [[Katalonia|Katalonii]] Andoni odnosił swoje największe sukcesy. Już w pierwszym sezonie w nowym klubie zdobył trofeum Zamory dla najlepszego bramkarza [[Primera División|ligi Hiszpańskiej]]. Następne sukcesy przyszły wraz z pojawieniem się [[Johan Cruijff|Johana Cruijffa]] w [[FC Barcelona]]. Największe z nich to czterokrotne mistrzostwo Hiszpanii w latach 1991, 1992, 1993 i 1994, dwa Puchary Króla (1988 i 1990), PZP[[Puchar Zdobywców Pucharów]] w roku 1989, [[Puchar Europy]] 1992 oraz [[Superpuchar Europy]] 1993. Z [[FC Barcelona|FC Barcelony]] odszedł po finale Ligi Mistrzów w roku 1994 który [[FC Barcelona]] przegrała 0:4 z [[AC Milan]]. Oficjalnym powodem miało być odmłodzenie składu, ale wtajemniczeni twierdzą, że był skłócony z [[Johan Cruijff|Johanem Cruijffem]], który szykował do występów w bramce swojego zięcia<ref>Źródło: Wielkie Kluby Europy, dodatek do Przeglądu Sportowego, 2 maja 2007</ref>.
 
Z Barcelony odszedł do [[Valencia CF]], gdzie nie odniósł już większych sukcesów. Największym osiągnięciem podczas pobytu w klubie ze stolicy Lewantu było zajęcie drugiego miejsca w lidze w sezonie 1995–1996. Karierę zakończył po Mistrzostwach Świata we Francji, gdzie popełnił fatalny w skutkach błąd w meczu z Nigerią który kosztował Hiszpanów awans do dalszej rundy.