Szymon Machabeusz: Różnice pomiędzy wersjami

Matatiasz zmarł już w [[166 p.n.e.]]. Umierając ustanowił swoim następcą Szymona, zaś na dowódcę wojska desygnował Judę. Szymon przez dłuższy czas po śmierci swojego ojca wałczył u boku swych braci Judy i Jonatana. Jednak po pochwyceniu Jonatana przez Tryfona i jego śmierci objął rządy. Zdobył Akrę w Jerozolimie i Gezer. W [[148 p.n.e.]] ''Żydzi i kapłani postanowili, że Szymon będzie ich władcą i arcykapłanem na stałe, aż pojawi się wiarygodny prorok, że będzie ich wodzem'' <ref>''1 Księga Machabejska'' 14, 41 – Biblia Tysiąclecia</ref>. Założył w ten sposób dynastię hasmonejską, której byt został potwierdzony ok. [[139 p.n.e.]] przez [[Rzym]]. Antioch VII Sidetes początkowo potwierdził Szymonowi przywileje z jakich korzystał namna mocy dekretów poprzednich Seleucydów i zwrócił się do niego przyjaźnie, jednak później kiedy nie chciał oddać Gezer, Akry i Jafy ani uiścić zapłaty za podatki z nich oraz ich opanowanie wysłał przeciwko niemu KandebajowiKandebaja. Jak podaje 1 Księga Machabejska Szymon wtedy wysłał przeciwko niemu dwóch swoich synów Judę i Jana, którzy go pokonali. Zarówno [[Józef Flawiusz]] jak i 1 Księga Machabejska podają, że Szymon Machabeusz zginął podstępnie zamordowany podczas przyjęcia przez swojego zięcia Ptolemeusza. Jednak o ile Flawiusz stwierdza, że jego obecni na tym przyjęciu synowie -– Matatiasz i Juda zostali zamordowani później, to wg 1 Księgi Machabejskiej zginęli oni razem z ojcówojcem. Szymon miał trzech synów: Judę, Matatiasza (zm. ok. [[135 p.n.e.]]) i Jana (który objął po nim panowanie). 1 Mch mówi, że Ptolemeusz -– wódz wyżyny Jerycha był jego zięciem, z czego wynika, że posiadał on także córkę.