Jest ono właściwie nieprzetłumaczalne na język polski, i ma wyrażać ich szczególną bogobojność, oddanie sprawie islamu oraz fakt, że byli obierani przez społeczność muzułmańską. Nie znaczy to jednak, że postacie tych kalifów nie są przedmiotem kontrowersji wśród muzułmanów. Abu Bakr i Umar zostali uznani przez [[sunniciSunnizm|sunnitów]] za władców idealnych, jednak większość [[szyiciSzyizm|szyitów]] podchodzi do nich z rezerwą, ponieważ uważa że objęli oni [[kalifat]] od początku należny Alemu z racji jego pokrewieństwa z [[Mahomet|Prorokiem]]. W przypadkach skrajnych, np. w [[Safawidzi|safawidzkiej]] [[Historia Iranu|Persji]], przeklinanie trzech pierwszych kalifów uchodziło wręcz za swoiste szyickie wyznanie wiary. Z drugiej strony szyickiego spektrum mamy jednak [[Murdżyici|murdżyitów]], którzy uznawali dwóch pierwszych kalifów. Jeden z twórców ich doktryny, [[Al-Hasan Ibn Muhammad]], pisał: "Spośród naszych imamów [tj. przywódców] uznajemy Abu Bakra i Umara, cieszy nas, gdy im obu okazuje się posłuszeństwo, gniewa nas bunt przeciwko nim. [...] Opowiadamy się za Abu Bakrem i Umarem, albowiem o Abu Bakra i Umara społeczność nie walczyła, nie różniła się w ich sprawie i nie okazywała zwątpienia"<ref>Al-Hasan Ibn Muhammad ''List o powstrzymaniu sądu'' za: Janusz Danecki ''Podstawowe wiadomości o islamie. Tom I'', Wydawnictwo Akademickie DIALOG, Warszawa 1998, s. 174.</ref>. Usman jest nie tylko odrzucany przez szyitów, ale jest postacią kontrowersyjną także wśród sunnitów - powszechnie zarzuca mu się nepotyzm, polegający na promowaniu ludzi ze swojego rodu - [[Umajjadzi|Umajjadów]]. Wreszcie sunnici odrzucają twierdzenia Alego o jakichś jego szczególnych prawach do kalifatu, chociaż i dla nich jest on bohaterem zasłużonym dla sprawy islamu jako towarzysz Proroka.
