Nowa karłowata: Różnice pomiędzy wersjami

Nowa karłowata charakteryzuje się nagłym pojaśnieniem gwiazdy, podobnie jak zwykła [[Nowa klasyczna|nowa]], jednak amplituda rozbłysku jest mniejsza, a mechanizm działania jest inny. W przypadku nowej wybuch jest efektem [[fuzjaReakcja termojądrowa|fuzji]] i eksplozji zgromadzonego w otoczce [[wodór|wodoru]]. Nowa karłowata natomiast, zgodnie z teorią, rozbłyska na skutek niestabilności [[dysk akrecyjny|dysku akrecyjnego]], powodującej zwiększenie tempa przepływu materii przez dysk w stronę białego karła i w konsekwencji wyzwalanie wielkiej ilości [[energia potencjalna|energii potencjalnej]] w trakcie spadku [[gaz]]u na białego karła. Pewną rolę może też odgrywać towarzysząca temu zjawisku zmiana tempa wypływu masy z gwiazdy towarzysza oraz efekt oświetlania powierzchni dysku przez gorącego białego karła.

Standardowy model niestabilności dysku związany jest z występowaniem obszarów częściowej [[jonizacja|jonizacji]] [[wodór|wodoru]]. W temperaturach powyżej 10 000 [[Kelwin|K]] cały wodór w dysku jest zjonizowany, natomiast w temperaturach nie większych niż 1000 K wodór jest neutralny.

Wybuch zwykły osiąga amplitudę o2o 2-5 magnitudo i trwa 2-20 dni. Okresy powtarzania się takich wybuchów wynoszą od kilku dni do lat.

Superwybuchy mają amplitudy większe o ok. 0.,7 magnitudo i trwają pięciokrotnie dłużej, a odstępy między nimi również są dłuższe. Jeśli dane źródło wykazuje zarówno wybuchy zwykłe jak i superwybuchy, to te ostatnie są przedzielone sekwencjami wybuchów zwykłych.