Božidar Bećarević: Różnice pomiędzy wersjami

W [[1929]] r. ukończył gimnazjum w Kragujevacu. W [[1930]] r. rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie[[Uniwersytet w Belgradzie|Uniwersytecie w Belgradzie]], ale nie ukończył ich. Początkowo pracował w szpitalu miejskim w Kragujevacu, zaś od lutego [[1932]] r. w miejskiej policji w tym samym mieście. W maju [[1936]] r. został szefem oddziału politycznego, zwalczającego m.in. [[komunizm|komunistów]]. W [[1939]] r. objął funkcję zastępcy komisarza policji pogranicznej w [[Kotoriba|Kotoribie]] na granicy z [[Węgry|Węgrami]]. Od maja [[1940]] r. służył w policji w Belgradzie, dochodząc do funkcji szefa Oddziału IV Antykomunistycznego. Po zajęciu [[Jugosławia|Jugosławii]] przez wojska Osi w kwietniu [[1941]] r., wstąpił do nowo utworzonej [[kolaboracja|kolaboracyjnej]] specjalnej policji w okupowanym Belgradzie, w której ponownie służył w Oddziałe IV Antykomunistycznym. W listopadzie tego roku stanął na jego czele. Ściśle współpracował z [[Gestapo]]. Wobec zbliżania się do Belgradu [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] i [[komunizm|komunistycznych]] oddziałów jugosłowiańskich ewakuował się wraz z personelem Oddziału IV do [[Wiedeń|Wiednia]] na pocz. października [[1944]] r., zabierając ze sobą tajne archiwa. Następnie wyjechał do słoweńskiego [[Primorje|Primorja]], nawiązując kontakt z [[Serbski Korpus Ochotniczy|Serbskim Korpusem Ochotniczym]]. W kwietniu [[1945]] r. w [[Gorycja|Gorycji]] został schwytany przez włoskich partyzantów, po czym przekazany Brytyjczykom. Osadzono go w obozie w [[Bari]]. 3 stycznia [[1946]] r. został odesłany do Jugosławii. Po procesie w październiku [[1949]] r. został skazany na śmierć.