Kościół Świętego Krzyża w Rzeszowie: Różnice pomiędzy wersjami

Według źródeł po ukończeniu budowy zakonu 36 cel zamieszkiwało ok. 30 zakonników. Po kasacie zakonu praktycznie nic z zakonnego wyposażenia się nie zachowało. Pomieszczenia i krużganki klasztorne mają [[Sklepienie krzyżowe|sklepienia krzyżowe]] i [[Sklepienie kolebkowe|kolebkowe]] z [[Luneta (architektura)|lunetami]]. Większość pomieszczeń ma układ amfiladowy z biegnącym równolegle korytarzem. Na parterze, w krużgankach oraz obszernej sali aptecznej, określanej także nazwą sali gościnnej lub biblioteką i w refektarzu zachowały się ciekawe malowidła wykonane techniką temperową w latach 1688-1697 przez ojca Łukasza od św. Pantaleona Ziemeckiego (autora fresków również w zakonie łowickim), odkryte podczas restauracji budowli i odnowione w latach [[1957]] - [[1959]]. Program ikonograficzny można podzielić na trzy główne części:
1) cykl emblematyczny 43 grup w krużgankach
2) malowidła biblioteczne
3) malowidła refektarza

W swej głównej tematyce malowidła nawiązują do praktykowanej przez pijarów działalności naukowej i edukacyjnej.
Część z nich znajdowała się w istniejącej do [[1816]] aptece i są to najprawdopodobniej najstarsze polichromie apteczne w Polsce<ref name=autonazwa3>j.w.</ref>. Tematyka w nich zawarta dotyczy przede wszystkim leczenia i diagnozowania różnych przypadłości. Centralne malowidło przedstawia mędrców przy stole, natomiast malowidła w lunetach ptaki i zwierzęta; wzburzone morze, ryby i syrenę jako symbol kruchości życia; górników z kilofami i piec hutniczy, czyli poszukiwanie kamienia filozoficznego; aż wreszcie poszukiwanie minerałów i inne. W pozostałych częściach budynku dominują przedstawienia rodzajowe, związane z błogosławieństwem chleba w [[refektarz]]u [http://www.muzeum.rzeszow.pl/podglad.php?z=images/oddzialy/muzeum/2.jpg], czy osobą fundatora Jerzego Sebastiana Lubomirskiego<ref name=autonazwa3 />.