Dropkick Murphys: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m r2.7.1) (robot poprawia: ru:Dropkick Murphys |
|||
Linia 14:
|miejsce_śmierci =
|instrument =
|gatunek = [[Folk rock]]<br /> [[Oi!|Street punk]]
|zawód =
|aktywność =
Linia 31:
== Historia ==
Zespół powstał w 1996 roku w [[Quincy (Massachusetts)|Quincy]] w stanie [[Massachusets]] z inicjatywy [[
Przełomem w karierze mało znanego zespołu z Quincy stało się nagranie i wydanie za własne pieniądze EP ''"Boys On The Docks"'', która została zauważona przez włodarzy wytwórni [[Hellcat Records]]. Chwilę później zespół podpisał kontrakt, który zaowocował licznymi koncertami, a przede wszystkim wydaniem pełnowymiarowego albumu, który zyskał tytuł ''"Do Or Die"'' (na bębnach grał już wówczas nowy perkusista, Matt Kelly). Debiutancki krążek zespołu odniósł ogromny sukces na fali popularności rodzącej się nowej siły - [[celtic punk rock]]a.
Po wydaniu ''"Do Or Die"'' z zespołem pożegnał się dotychczasowy wokalista, Mike McColgan, który zapragnął zostać strażakiem (kilka lat potem McColgan założył grupę [[Street Dogs]]. Jego miejsce w szeregach Dropkick Murphys zajął wokalista zespołu The Bruisers, Al Barr. Już z Alem na pokładzie grupa wydała kolejny krążek zatytułowany ''"The Gang's All Here"'', który promowany był [[
Rok 2001 przyniósł grupie hitowy album ''"Sing Loud, Sing Proud"'' którego okładkę zdobił efektowny, bostoński [[mural]] wykonany przez kilku fanów zespołu. Krążek muzycznie był naturalną kontynuacją poczynań grupy, która w jeszcze bardziej dobitny sposób podkreślała swoją fascynację kulturą irlandzką i szkocką (za przykład posłużyć mogą zawadiacka wersja starego ludowego hitu [["Wild Rover"]] czy dumny hymn dla swej miejscowości pt. "For Boston"). Warto odnotować że jeszcze przed nagraniem płyty zespół zasiliło dwóch muzyków: gitarzysta James Lynch oraz odpowiadający za ludowe instrumenty, Marc Orell. Na dudach zespół wspomógł również muzyk posługujący się pseudonimem Spacy McHaggis . Na płycie pojawili się również znakomici goście: Shane McGowan z [[The Pogues]] oraz Colin McFaull ze znanej grupy [[punk]]owej [[Cock Sparrer]]. Po ogromnym sukcesie nowego wydawnictwa zespół wyruszył w dużą trasę koncertową, która przyniosła im jeszcze większą popularność a także, wydaną w 2002 roku pierwszą w historii płytę koncertową.
Linia 45:
Zespół po niezwykle udanej trasie koncertowej wrócił do studia aby nagrać kolejny album. ''"The Warrior's Code"'' ukazał się na sklepowych półkach w czerwcu 2005 i tak jak poprzednia płyta zespołu, okazał się strzałem w dziesiątkę. Grupa kontynuowała na albumie drogę obraną kilka lat wcześniej, niektóre patenty rozwijając oraz nieco urozmaicając muzykę, poprzez dodawanie ballad lub próbowanie sił w innych gatunkach rocka. Jak zwykle na krążku znalazło się kilka utworów irlandzkich w ciekawych aranżacjach (min. "Captain Kelly's Kitchen", śmiała interpretacja słynnego w Irlandii "Courtin' In The Kitchen" czy więzienna ballada z ogniem "Auld Triangle") a także mnóstwo kompozycji autorskich które na stałe weszły do koncertowego repertuaru Dropkick Murphys ("Sunshine Highway", "Warrior's Code" czy "Your Spirit's Alive"). Profesjonalizm i przebojowość zespołu docenił nawet słynny reżyser [[Martin Scorsese]] który wybrał utwór "I'm Shipping Up To Boston" jako muzyczny temat przewodni do swojego filmu pt. [[Infiltracja (film)|''"Infiltracja"'']] (org. ''"The Departed"''). Piosenka wykorzystana została również w komediowym serialu rysunkowym [["Simpsonowie"]], w odcinku zatytułowanym ''"The DeBarted"''.
Po oszałamiającym paśmie sukcesów, w 2007 roku zespół wypuścił na rynek kolejny pełnometrażowy album zatytułowany ''"The Meanest Of Times"''. Było to kolejne wydawnictwo zespołu które zostało przyjęte z wielkim entuzjazmem, zarówno przez krytyków jak i fanów grupy. Muzycznie ''"The Meanest Of Times"'' to esencja zadziornego celtic punkowego stylu Dropkick Murphys, na której można znaleźć zarówno mocne i szybkie kompozycje w stylu "Famous For Nothing" czy "Shattered" jak i spokojniejsze, bardziej klimatyczne utwory w rodzaju "The Flairmount Hill". Na płycie znalazł się również utwór "(F)lannigan's Ball" który nagrany został przy udziale Spidera Stacy'ego z [[The Pogues]] oraz Ronnie'go Drew, legendarnego muzyka grupy [[The Dubliners]], która w latach 70-tych rozsławiła irlandzką muzykę ludową. W promującym krążek utworze "The State Of Massachusets" zagrał gościnnie na gitarze pierwszy gitarzysta zespołu, Rick Barton, a sam utwór stał się wielkim hitem. Znajdujący się na wydawnictwie utwór "Johnny I Hardly Knew Ya'" został natomiast wykorzystany w grze komputerowej z serii "[[Guitar Hero (seria)|Guitar Hero]]".
Po dość długim milczeniu jeśli chodzi o wydawnictwa (nie licząc reedycji "The Meanest Of Times" wzbogaconej o kilka bonusowych nagrań) w marcu 2010 roku na rynek trafił koncertowy album grupy zatytułowany ''"Live on Lansdowne, Boston MA"''. Był to zapis kilku koncertowych wieczorów z Lansdowne w Bostonie, gdzie zespół koncertował z okazji obchodów [[Dzień Świętego Patryka|Dnia Świętego Patryka]]. Płyta zawierała przekrój przez największe hity grupy, z "I'm Shipping Up To Boston", "Worker's Song" i uwielbianym przez fanów "Fields Of Athenry" na czele. Na albumie można było również usłyszeć nowego muzyka grupy, Jeff'a Da Rosę, który zastąpił odchodzącego po 8 latach wspólnej pracy Marc'a Orell'a.
Linia 52:
== Członkowie zespołu ==
* Al Barr - [[śpiew|wokal]]
* James Lynch - gitara
* Ken Casey - [[gitara basowa]], wokal
Linia 67:
* Ryan Foltz – [[mandolina]], [[flet]] irlandzki
* Rick Barton – [[gitara]]
* Mike McColgan – [[śpiew|wokal]]
* Jeff Erna – [[perkusja]]
* Joe Delaney – [[dudy]]
| |||