Direct-to-video: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Usunięto kategorię "Filmy direct-to-video" za pomocą HotCat
AlohaBOT (dyskusja | edycje)
m dodanie daty do szablonu
Linia 1:
{{Źródła|data=2011-07}}'''Direct-to-video''' ([[ang.]] bezpośrednio na video) – film wydany bezpośrednio na rynek kina domowego, z pominięciem dystrybucji kinowej bądź emisji w telewizji. Chociaż wszystkie najważniejsze studia filmowe zakończyły dystrybucję filmów na kasetach [[VHS]], przenosząc się na nośniki [[DVD]] i [[Blu-ray]], terminy ''direct-to-DVD'' czy ''direct-to-Blu-ray'' używane są rzadziej, jako alternatywa.
 
Filmami wydawanymi bezpośrednio na rynek kina domowego często są tzw. cheapquele ([[język angielski|ang.]] ''cheap'' – tani, człon ''quel'' stosowany jest w teorii filmowej) – specyficzna odmiana [[sequel|kontynuacji]], charakteryzująca się niższym od oryginalnego filmu budżetem, często stanowiące kontynuację popularnych [[horror]]ów. Cheapquele powstają zazwyczaj w momencie, w którym film (najczęściej element serii) odnosi porażkę finansową i zniechęceni twórcy decydują się zamknąć serię. Jest to okazja dla reżyserów filmów klasy B, którzy kierują zazwyczaj cykl w nowym, niekoniecznie sukcesywnym kierunku, wydając swoje produkcje na rynku video. Czasem zdarza się, że cheapquele są tak złe lub nie mają na tyle wspólnego z poprzednimi filmami z serii, że nie zostają zaakceptowane przez odbiorców jako kontynuacje pierwowzorów. Cheapquelami można określić m.in. filmy ''[[Ulice strachu: Krwawa Mary]]'', ''[[Osiem milimetrów 2]]'', ''[[Efekt motyla 2]]'' i ''[[Szkoła uwodzenia 2]]'' (będący także [[prequel]]em).