Konfirmacja: Różnice pomiędzy wersjami

W niektórych krajach protestanckich, jak [[Dania]], [[Norwegia]] i [[Szwecja]], bierzmowanie zostało zniesione po wprowadzeniu [[Reformacja|Reformacji]], ale już po 200-300 latach (Dania/Norwegia: [[1736]], Szwecja [[1686]] i [[1811]]) ponownie wprowadzone jako akt potwierdzenia wiary wyznanej na [[Chrzest|chrzcie]] i przynależności do Kościoła poprzez przyjęcie pierwszej komunii i złożenie wyznania wiary po uprzedniej paroletniej nauce religii zakończonej egzaminem, m.in. po tzw. obozie dla konfirmantów. Za odpowiedni wiek do przyjęcia komunii uznano 12-15 lat, a więc okres przejściowy między dzieciństwem i wiekiem dorosłym. Aktu konfirmacji dokonuje ordynowany duchowny poprzez położenie rąk na głowie konfirmanta i udzielenie błogosławieństwa. W Niemczech, Danii i Norwegii konfirmacja jest uroczyście świętowana poprzez wielkie przyjęcie dla rodziny, w Szwecji, skądinąd dość obojętnej religijnie, ok. 40% młodzieży przechodzi szkolenie w obozach dla konfirmantów. W [[Niemcy|Niemczech]] konfirmacja, początkowo odrzucona przez [[Marcin Luter|Marcina Lutra]], została wprowadzona w XVIII wieku pod wpływem [[Pietyzm|pietyzmu]], który kładł nacisk na osobiste wyznanie wiary. W [[Szwajcaria|Szwajcarii]] konfirmacja udzielana jest w 16. roku życia. W większości krajów protestanckich konfirmacja ma miejsce w dniu [[Niedziela Palmowa|Niedzieli Palmowej]] lub pierwszej niedzieli po [[Wielkanoc|Wielkanocy]]. W Polsce konfirmacja udzielana jest w wieku ok. 15 lat.

 

Po zjednoczeniu Niemiec ''Jugendweihe'' na parę lat zniknęła, by się na nowo pojawić ok. r. [[1995]] jako prywatna uroczystość dla osób niewierzących, ale w niektórych wschodnich krajach związkowych jest zabroniona. W tych landach [[RFN]], gdzie lokalne Kościoły Ewangelickie wprowadziły nieistniejącą dawniej komunię dla dzieci, konfirmacja straciła na znaczeniu.