Zgromadzenie na rzecz Republiki: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Szablon do stron, na które jest przekierowanie ze skrótu umieszczanego na tablicach rejestracyjnych
m drobne redakcyjne
Linia 1:
{{DoTablicyRejestracyjnej|RPR}}
{{Partia polityczna infobox
|nazwa = Zgromadzenie na Rzeczrzecz Republiki
|logo =
|lider = [[Michèle Alliot-Marie]] (ostatni)
Linia 10:
|www =
}}
'''Zgromadzenie na Rzeczrzecz Republiki''' ([[język francuski|fr.]] ''Rassemblement pour la République'', '''RPR''') – [[Francja|francuska]] [[partia polityczna]], działająca w latach 1976–2002, reprezentująca nurt [[gaullizm|gaullistowski]]. W 2002 rozwiązana w związku z utworzeniem [[Unia na rzecz Ruchu Ludowego|Unii na rzecz Ruchu Ludowego]].
 
== Historia ==
=== Lata 70. i 80. ===
Partia wywodzi się z gaullistowskiej [[Unia Demokratów na rzecz Republiki|Unii Demokratów na rzecz Republiki]] (''Union des démocrates pour la République''), rozwiązanej w 1976. Została założona 5 grudnia tego samego roku z inicjatywy [[Jacques Chirac|Jacques'aJacques’a Chiraca]], wówczas byłego premiera i byłego lidera UDR z lat 1974–1975.
 
RPR początkowo konkurowało z centroprawicową i ukierunkowaną na integrację europejską, [[Unia na rzecz Demokracji Francuskiej|Unią na rzecz Demokracji Francuskiej]], utworzoną w 1978 z inicjatywy prezydenta [[Valéry Giscard d'Estaing|Valéry'egoValéry’ego Giscarda d'Estaingd’Estaing]]. Stosunki między tymi ugrupowaniami poprawiły się po wygranej socjalisty [[François Mitterrand]]a w [[wybory prezydenckie we Francji w 1981 roku|wyborach prezydenckich w 1981]]. W okresie kierowania rządem przez lidera RPR, Jacques'aJacques’a Chiraca (1986–1988), gaulliści tworzyli z centrystami koalicję rządową.
 
=== Lata 90. ===
W latach 90. RPR uczestniczyło w rządzie należącego do tej partii [[Édouard Balladur|Édouarda Balladura]]. W 1995 partia po raz trzeci z rzędu wystawiła swojego lidera w [[wybory prezydenckie we Francji w 1995 roku|wyborach prezydenckich]] (który dotąd przegrywał w 1981 i 1988). Jednocześnie część działaczy i koalicjanci z UDF opowiedzieli się za kandydaturą urzędującego premiera. Po zwycięstwie Jacques'aJacques’a Chiraca, pełniącego funkcję [[mer (urzędnik)|mera]] [[Paryż]]a, gaulliści współtworzyli nowy gabinet, na czele którego stanął [[Alain Juppé]]. Przeprowadzone dwa lata później przedterminowe wybory parlamentarne zakończyły się porażką centroprawicowego bloku.
 
W 1999 w partii doszło do rozłamu, kiedy to skupieni wokół [[Charles Pasqua|Charles'aCharles’a Pasqua]] działacze wystawili własną listę w [[wybory do Parlamentu Europejskiego we Francji w 1999 roku|wyborach do Parlamentu Europejskiego]] pod nazwą [[Zgromadzenie na rzecz Francji|Zgromadzenie na rzecz Francji i Niezależności Europy]]. Grupa ta po dobrym wyniku wyborczym wystąpiła z RPR, tworząc eurosceptyczne [[Zgromadzenie na rzecz Francji]]. W tym samym roku Zgromadzenie na rzecz Republiki przystąpiło w PE do grupy [[Europejska Partia Ludowa - Europejscy Demokraci|Europejskiej Partii Ludowej i Europejskich Demokratów]].
 
=== Wybory 2002 i rozwiązanie partii ===
W [[Wybory prezydenckie we Francji w 2002 roku|wyborach prezydenckich w 2002]] RPR ponownie wsparło Jacques'aJacques’a Chiraca. Po pierwszej turze jego liderzy ogłosili przystąpienie do tworzenia [[Unia na rzecz Ruchu Ludowego|Unii na rzecz Większości Prezydenckiej]], do której akces zgłosiły też [[Demokracja Liberalna (Francja)|Demokracja Liberalna]], grupa liderów UDF i partie afiliowane przy centrystach<ref>{{cytuj stronę | autor = | url = http://www.france-politique.fr/histoire-ump.htm | tytuł = ''Union pour un mouvement populaire (UMP): Histoire'' | opublikowany = france-politique.fr | język = fr}}</ref>. Po zwycięskich [[wybory parlamentarne we Francji w 2002 roku|wyborach parlamentarnych]], nadzwyczajny partyjny zjazd 21 września 2002 uchwalił rozwiązanie ugrupowania i przystąpieniu do [[Unia na rzecz Ruchu Ludowego|Unii na rzecz Ruchu Ludowego]].
 
Przed tymi zmianami część prominentnych działaczy RPR z regionu paryskiego była uwikłana w procesy związane z nielegalnym finansowanie partii. Na początku 2004 Alain Juppé za nadużycia w publicznych funduszach z okresu kierowania gaullistami został w pierwszej instancji skazany na karę 18 miesięcy [[pozbawienie wolności|pozbawienia wolności]] z warunkowym zawieszeniem jej wykonania<ref>