Urraka Kastylijska: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmausBot (dyskusja | edycje)
m r2.6.4) (robot poprawia: gl:Urraca de León
m lit.
Linia 5:
* infantkę Sanchę (ur. przed [[1095]]),
* infanta Alfonso Raimúndez, przyszłego króla [[Alfons VII Imperator|Alfonsa VII]] (ur. [[1104]]).
Owdowiawszy Urraka została władczynią Galicii. Jako jedyne ślubne dziecko swojego ojca została także następczynią tronu Leonu i Kastylii. Jej ojciec wybrał jej następnego męża - wybór padł na [[Alfons I Waleczny|Alfonsa I aragońskiegoAragońskiego]] (ok. 1073-1134), króla [[Aragonia|Aragonii]] i [[Nawarra|Nawarry]]. Alfons VI wierzył, że nowy mąż jego córki będzie obrońcą jego królestwa. Urraka i Alfons I byli jednak zbyt blisko spokrewnieni i Bernard, arcybiskup [[Toledo (Hiszpania)|Toledo]] nie chciał udzielić im ślubu, mimo to para pobrała się w październiku [[1109]] w [[Monzón]]. Małżeństwo nie należało do udanych, Urraka i Alfons nie mogli też spłodzić potomka. Małżeństwo rozwiązano w [[1114]]. Urraka już nigdy nie wyszła za mąż, ale miała kilku kochanków, m.in. hrabiego Gómeza Gonzáleza.
 
Okres rządów Urraki nie należał do spokojnych - wybuchł bunt możnych, potem jej ziemie najechał jej były mąż z aragońską armią. Szwagier Urraki - [[Henryk Burgundzki|Henryk, hrabia Portugalii]] - mąż jej młodszej siostry przyrodniej Teresy z Leonu - najpierw sprzymierzył się z Aragonią przeciw Kastylii, potem zdradził Aragonię. Zmarł w [[1112]], a wdowa po nim Teresa zakwestionowała władzę Urraki. Resztę życia Urraka rządziła krajem z pomocą swojego syna Alfonsa. Według ''Chronicon Compostellanum'', Urraka zmarła w połogu. Ojcem jej dziecka był jej kochanek - hrabia Pedro González de Lara (zm. [[1130]]), z którym już wcześniej miała jednego nieślubnego syna: