Wikipedia

Grupy marszowe OUN: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m Grupy pochodne OUN przeniesiono do Grupy marszowe OUN: pochodne to nie po polsku
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, lit., poprawa linków, fakt
Linia 1:
'''Grupy pochodnemarszowe OUN''' (albozwane inaczejczasem '''Grupygrupami pochodowepochodowymi OUN''', lub '''Grupygrupami marszowepochodnymi OUN''') - zorganizowane przez [[Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów|OUN]] grupy, mające za zadanie utworzyć na terenach zajętych przez armię niemiecką sieć administracji, policję, jednostki wojskowe, siatkę organizacyjną OUN, czyli zręby organizacji planowanego państwa ukraińskiego.
 
Obydwa odłamy OUN - "[[banderowcy]]" i "[[melnykowcy]]", utworzyli własne "grupy pochodnemarszowe".
Dzieliły się one na 7-12 osobowe grupy, mające za zadanie tworzyć ukraińską policję i administrację w poszczególnych miastach.
 
==Grupy pochodnemarszowe [[OUN-B]]==
W czerwcu 1941 za nacierającymi wojskami niemieckimi ruszyły „grupy"grupy pochodne” („pochodowe”, "marszowe") OUN-RB, liczące około 3-6 tysięcy ludzi. Podzielone były na trzy zgrupowania: "Piwnicz", "Centr", "Piwdeń".
 
Osobna 15-osobowa grupa (dowódca [[Jarosław Stećko]], oraz: [[Jarosław Staruch]], [[Lew Rebet]], [[Iwan Rawłyk]], B. Witoszynskyj, [[Dmytro Jaciw]]) miała za zadanie dotrzeć jak najszybciej do Lwowa i proklamować tam niepodległość Państwa Ukraińskiego, utworzyć rząd oraz tymczasowy parlament.
Linia 11:
Działania wszystkich grup koordynował sztab dowodzony przez [[Wasyl Kuk|Wasyla Kuka]], w jego skład wchodzili: [[Zinowij Matła]], P. Małaszczuk i [[Mykoła Łemyk]].
 
Zarząd Główny OUN zlecił grupom pochodnymmarszowym rozbudowę podziemnej siatki organizacyjnej na Ukrainie środkowej i wschodniej. Siatką tą kierowano z dwóch ośrodków:
*Kijowa - dowódca [[Dmytro Myron]] ''Orłyk'', działacze: [[Dmytro Majiwśkyj]] ''Taras'', [[Myrosław Prokop]], [[Pantelejmon Sak]], J. Chomowycz
*Dniepropietrowska - dowódca Zinowij Matła (od maja 1942 Wasyl Kuk), działacze: [[Omelian Łohusz]], [[Petro Dużyj]], T. Semczyszyn, Jewhen Stachowyj.
 
Każda grupa pochodnamarszowa składała się z ''prowidnyka'' z kilkunastoosobowym sztabem, oraz ''rojów'' czyli drużyn, liczących od 5 do 12 osób.
 
Podziemie niepodległościowe działało na Krymie, w Odessie, Donbasie, Krzywym Rogu, Mikołajewie, Winnicy, Kremieńczugu, Połtawie, Charkowie i Czernihowie.
 
Na początku września 1941 Niemcy przeprowadzili masowe aresztowania członków grup pochodnychmarszowych OUN-B w Żytomierzu, Wasilkowie, Berdyczowie, Winnicy, Mikołajewie i Chersoniu.
 
===Grupa "Piwnicz"===
Linia 46:
{{main|Południowa grupa pochodowa OUN-B}}
 
==Grupy pochodnemarszowe [[OUN-M]]==
Głównym terenem działania "grup pochodnychmarszowych OUN-M była Żytomierszczyzna, a następnie Kijów, w którym zorganizowały administrację miejską, oraz życie społeczne i kulturalne miasta, oraz zainicjowały powstanie [[Ukraińska Rada Narodowa (Kijów)|Ukraińskiej Rady Narodowej]].
 
Grupa znacznie się powiększyła (o ponad 500 osób) po przybyciu [[Kureń Bukowiński|Kurenia Bukowińskiego]], który objął funkcje porządkowe. Z Kijowa mniejsze grupy były kierowane do Charkowa (dowódca B. Konyk), na Połtawszczyznę, Donbas i Krym.
Linia 55:
Również oni doświadczyli hitlerowskich represji. Wielu członków grupy kijowskiej aresztowano i rozstrzelano w lutym 1942, zginęli [[Ołena Teliha]], [[Iwan Rohacz]], O. Czemerynskyj. W Mikołajewie rozstrzelano między innymi B. Sireckiego, W. Baranieckiego, W. Antoniuka i W. Maliarczuka.
 
Większość członków grup pochodnychmarszowych przeszła do podziemia i wyjechała na zachodniazachodnią Ukrainę (głównie na [[Wołyń]]), gdzie {{fakt|włączyła się do walki w oddziałach partyzanckich|data=2011-10}}.
 
===Literatura===
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Grupy_marszowe_OUN”