Paleoceńsko-eoceńskie maksimum termiczne: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:65_Myr_Climate_Change.png|thumb|270px|Zmiany klimatu w ciągu ostatnich 65 mln lat. PETM pokazane w prawym górnym rogu. Ze względu na metodykę badań, rzeczywista skala PETM może być zaniżona 2-4 razy.]]

'''Paleoceńsko-eoceńskie maksimum termiczne''' ([[język angielski|ang.]] Paleocene–Eocene Thermal Maximum, '''PETM''') -– wydarzenie na granicy epoki [[paleocen]]u i [[eocen]]u (ok. 55,8 mln lat temu), które odznaczyło się nabardziej znaczącym i gwałtownym zaburzeniem klimatu w [[Era kenozoiczna|erze kenozoicznej]]. Czasami używana jest też nazwa '''eoceńskie maksimum termiczne 1''' ('''ETM1'''), a dawniej używano określenia '''maksimum termiczne późnego paleocenu''' ('''LPTM''').<ref name=Katz1999>

W PETM w ciągu 20 000 lat nastąpił globalny wzrost temperatury o 6&nbsp;°C, korelujący się ze wzrostem poziomu morza ze względu na ogrzewanie się oceanów.<ref>Kennett, J.P. & Stott, L.D. 1991. Abrupt deep-sea warming, palaeoceanographic changes and benthic extinctions at the end of the Palaeocene. Nature, 353: 225-229</ref> WzrosłoW oceanach wzrosło również stężenie [[dwutlenek węgla|dwutlenku węgla]] i spadła zawartość tlenu<ref name="ŚN240">{{cytuj pismo|nazwisko=Kump|imię=Lee R.|tytuł=Ostatnie wielkie ocieplenie|czasopismo=Świat Nauki|wydawca=Prószyński Media|wolumin=nr. 8 (240)|issn=0867-6380|data=sierpień 2011|strony=44-49}}</ref>. Wydarzenie utożsamiane jest ze zmianami w atmosferycznej i oceanicznej cyrkulacji, masowym wymieraniem głębokowodnego [[bentos]]u i punktem zwrotnym w życiu [[ssakssaki|ssaków]]ów lądowych, ze względu na pojawienie się wielu istniejących do dziś [[rząd (biologia)|rzędów]] ssaków.