Su-26: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
ZéroBot (dyskusja | edycje)
m r2.7.1) (robot dodaje es:Sujói Su-26
Linia 70:
 
=== Historia ===
W [[1983]] roku w biurze konstrukcyjnym im. P. Suchoja na zlecenie Komitetu Centralnego [[DOSAAF]] ([[Język polski|pol.]] Ochotnicze Towarzystwo Współdziałania z Armia, Lotnictwem i Flotą ZSRR), któremu podlegała reprezentacja [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] w lotnictwie akrobatycznym opracowano nowy samolot akrobacyjny, który miał zastąpić dotychczas stosowany samolot [[Jak-50 (1975)|Jak-50]].
 
Pracę nad samolotem prowadzili młodzi konstruktorzy biura przy współpracy ze studentami z Moskiewskiego Instytutu Lotniczego. Samolot ten oznaczono jako ''Su-26'', a prototyp [[OblatywanieBadania samolotuw locie|oblatano]] w dniu 30 czerwca [[1984]] roku, gdyż KC DOSAAF przewidywał jego użycie w mistrzostwach świata w [[1986]] roku. Była to konstrukcja eksperymentalna, gdyż została wykonana z [[kompozytMateriał kompozytowy|kompozytów]]ów.
 
Po próbach w locie, które trwały zaledwie 2 tygodnie, samolot wprowadzono do produkcji i sukcesywnie przekazywano je do poszczególnych [[aeroklub]]ów. W [[1986]] roku na samolocie tym w mistrzostwach świata brała udział reprezentacja ZSRR, która zajęła I miejsce.
Linia 81:
Samolot ''Su-26'' to jednomiejscowy samolot akrobacyjny o konstrukcji kompozytowej. Samolot odznaczał się prostotą rozwiązań i technologii oraz niskimi kosztami, miał także znacznie większe resursy niż używany w aeroklubach DOSAAF samolocie ''Jakowlew Jak-50''.
 
Dla zapewnienia możliwości wykonywania bez ograniczeń – ze względu na wytrzymałość – akrobacji, przyjęto wyższe współczynniki obciążenia z porównaniu do używanych samolotów akrobacyjnych [[Jak-55]] i [[ZlinZlín Z-50|Zlin 50L]]. Był także mniejszy od tych samolotów i zwrotniejszy.
 
Zbudowany jest w układzie wolnonośnego średniopłata, z wolnonośnym usterzeniem oraz resorowymi goleniami stałego podwozia przedniego.
 
Skrzydło o obrysie trapezowym ze zbieżnością 1,7:1, bez skosu i wznosu. Zastosowano profil symetryczny, który w partii lotek ma część tylną podgiętą ku górze. Geometria i aerodynamika skrzydła zapewniają dużą symetrię w płaszczyźnie pionowej i ułatwiają wykonywanie figur akrobacyjnych w locie odwróconym, przy zwiększonej skuteczności lotek. Prędkość obrotu samolotu wokół osi podłużnej wynosi 6 [[Radian|rad.]]/s. Skrzydło niedzielone, dwudźwigarowe z dźwigarami wykonanymi z kompozytu z [[Włókno węglowe|włókna węglowego]], z pokryciem 3-warstwowym kompozytu z [[Włókno szklane|włókna szklanego]] oraz z wypełniaczem ze spienionego tworzywa. Lotki wykonane są podobnie jak skrzydło. Kadłub ma szkielet wykonany ze spawanych rur, pokrycie kompozytowe. Kabina pilota zakryta, w bocznych ścianach zastosowano duże okna ułatwiające pilotowi obserwację. Fotel pilota pochylony jest pod kątem 45º, co ułatwia znoszenie dużych przeciążeń.
Kadłub ma szkielet wykonany ze spawanych rur, pokrycie kompozytowe. Kabina pilota zakryta, w bocznych ścianach zastosowano duże okna ułatwiające pilotowi obserwację. Fotel pilota pochylony jest pod kątem 45º, co ułatwia znoszenie dużych przeciążeń.
 
Napęd stanowi 9-cylindrowy silnik gwiazdowy ''Wiedieniew M-14R'' z obudowanym pierścieniem aerodynamicznym 3-łopatowym [[Śmigło|śmigłem]] Hoffmana.