Koine: Różnice pomiędzy wersjami

'''Koine''' (od [[greka|gr.]] {{grc|ἡ κοινὴ διάλεκτος}}, ''he koine dialektos'' - wspólny [[dialekt]]) - określenie powszechnej formy [[język grecki|języka greckiego]], która zastąpiła klasyczny język starogrecki i pozostawała w użyciu od początków epoki hellenistycznej do czasów późnoantycznych (ok. 300 pne. - 300 ne.). Greka koine stała się [[lingua franca]] wschodniej części basenu Morza Śródziemnego i nieoficjalnie, drugim po łacinie językiem [[Cesarstwo rzymskie|Cesarstwa Rzymskiego]]. W koine powstało wiele znanych dzieł literackich, m.in. [[Septuaginta]] i [[Nowy Testament]].

''Koine'' stanowiła produkt [[Epoka hellenistyczna|epoki hellenistycznej]] zapoczątkowanej podbojami [[Aleksander Macedoński|Aleksandra Macedońskiego]]. Od [[III w. p.n.e.|III]]/[[II w. p.n.e.|II wieku p.n.e.]] była potocznym językiem [[Grecy|Greków]] zamieszkałych w basenie [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]] oraz językiem międzynarodowym w większej części [[cesarstwo rzymskie|cesarstwaCesarstwa rzymskiegoRzymskiego]]. Była używana szeroko w Egipcie, Azji Mniejszej i na Bliskim Wschodzie, stanowiąc język handlu, dyplomacji, nauki i literatury. Za koniec okresu tej fazy rozwoju języka greckiego zwykło się przyjmować rok 330, w którym [[Konstantynopol]] został ufundowany przez [[Konstantyn Wielki|cesarza Konstantyna]]. Od tego momentu koine stała się podstawą [[język średniogrecki|greki bizantyjskiej]].