Koine: Różnice pomiędzy wersjami

'''Koine''' (od [[greka|gr.]] {{grc|ἡ κοινὴ διάλεκτος}}, ''he koine dialektos'' -– wspólny [[dialekt]]) - określenie powszechnej formy [[język grecki|języka greckiego]], która zastąpiła [[Język grecki klasyczny|klasyczny język starogrecki]] i pozostawała w użyciu od początków [[Epoka hellenistyczna|epoki hellenistycznej]] do czasów późnoantycznych (ok. 300 pnep.n.e. - 300 nen.e.). Greka koine stała się [[lingua franca]] wschodniej części basenu [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]] i nieoficjalnie drugim po [[łacina|łacinie]] językiem [[Cesarstwo rzymskie|Cesarstwacesarstwa Rzymskiegorzymskiego]]. W koine powstało wiele znanych dzieł literackich, m.in. [[Septuaginta]] i [[Nowy Testament]].

''Koine'' stanowiła produkt [[Epoka hellenistyczna|epoki hellenistycznej]] zapoczątkowanej podbojami [[Aleksander Macedoński|Aleksandra Macedońskiego]]. Od [[III w. p.n.e.|III]]/[[II w. p.n.e.|II wieku p.n.e.]] była potocznym językiem [[Grecy|Greków]] zamieszkałych w basenie [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]] oraz językiem międzynarodowym w większej części [[cesarstwocesarstwa rzymskie|Cesarstwa Rzymskiego]]rzymskiego. Była używana szeroko w [[Starożytny Egipt|Egipcie]], [[Azja Mniejsza|Azji Mniejszej]] i na [[Starożytny Bliski Wschód|Bliskim Wschodzie]], stanowiąc język handlu, dyplomacji, nauki i literatury. Za koniec okresu tej fazy rozwoju języka greckiego zwykło się przyjmować rok 330, w którym [[KonstantynopolKonstantyn Wielki|cesarz Konstantyn]] został ufundowany przezufundował [[Konstantyn Wielki|cesarza KonstantynaKonstantynopol]]. Od tego momentu koine stała się podstawą [[język średniogrecki|greki bizantyjskiejbizantyńskiej]].

== [[Fonologia]] ==

* stopniowy zanik różnicy między długimi i krótkimi samogłoskami;

* zmiana natury akcentu;

* wymawianie dyftongów ει, αι jako samogłoski i;

* dyftongi αυ, ευ zaczynają być wymawiane jako av, ev;

* spółgłoski β, γ, δ wymawiane dotychczas jako b, g, d, zaczynają być artykułowane jako v, gh, dh;