Solidarność Pracy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dr popr., uporz. treści |
dr red. |
||
Linia 12:
'''Solidarność Pracy''' ('''SP''') – [[lewica|lewicowe]] [[stowarzyszenie]] polityczne, wywodzące się z [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność"|"Solidarności"]], działające w latach 1990–1992.
Początkowo solidarnościowe środowisko centrolewicowe działało od 1989 [[Obywatelski Klub Parlamentarny|Obywatelskim Klubie Parlamentarnym]], jako "Grupa Obrony Interesów Pracowniczych", zrzeszając blisko 25 parlamentarzystów. Po rozpadzie tej grupy kilku posłów założyło w listopadzie 1990 ramach OKP koło "Solidarność Pracy", które w marcu 1991 wyodrębniło się z OKP jako samodzielny klub parlamentarny liczący 5 osób na koniec kadencji ([[Kazimierz Błaszczyk]] (PPS), [[Ryszard Bugaj]], [[Aleksander Małachowski]], [[Andrzej Miłkowski]] – rzecznik parlamentarny, [[Roman Niegosz]])<ref>[http://web.archive.org/web/20090305232833/http://www.sejm.gov.pl/archiwum/kluby/kadencjax/sol_pr.htm Klub parlamentarny "SP" w Sejmie
W [[wybory parlamentarne w Polsce w 1991 roku|wyborach parlamentarnych w 1991]] Komitet Wyborczy "Solidarność Pracy" uzyskał 230 975 głosów (2,06%), co przyniosło temu ugrupowaniu 4 mandaty poselskie, które objęli Ryszard Bugaj, [[Piotr Czarnecki (polityk)|Piotr Czarnecki]], [[Wojciech Kwiatkowski]] i Aleksander Małachowski.
| |||