Dom publiczny: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Sympatycznyfacet (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne , źródła/przypisy
Sympatycznyfacet (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne
Linia 11:
W niektórych krajach [[Europa Zachodnia|zachodniej Europy]] ([[Holandia]], [[Dania]], [[Niemcy]], [[Francja]]), zwłaszcza w miastach portowych domy publiczne tworzą zazwyczaj zwarte zespoły ''dzielnic erotycznych'' zwanych „''dzielnicami czerwonych latarni''” wraz z [[sex shop]]ami, [[kino|kinami]], [[kabaret]]ami itp., tolerowane przez władze miejskie. W Niemczech od [[2002]] wznoszenie budynków z przeznaczeniem na domy publiczne jest w pełni legalne, w Holandii zaś silnie utrudnione przez restrykcyjne przepisy urbanistyczne.
 
W czasach [[oświecenie (okres)|Oświecenia]] lupanary nazywane eufemistycznie ''domami schadzek'', stawały się niejednokrotnie ośrodkami bujnego życia towarzyskiego arystokracji – o czym świadczy przypadek domu prowadzonego przez [[Henrietta Lullier|Henriettę Lullier]] w [[Warszawa|Warszawie]], chętnie odwiedzanego przez akredytowanych w [[I Rzeczpospolita|Rzeczypospolitej]] dyplomatów, gdzie tajne konferencje z ministrami odbywał sam [[Stanisław August Poniatowski]].
 
{{Przypisy}}