Piroelektryk: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
uzup.
redakcyjne
Linia 10:
 
== Budowa i właściwości ==
Piroelektryki posiadające zwykle budowę [[kryształ|krystaliczną]], charakteryzują się komórką elementarną nie posiadającą środka symetrii (są więc wszystkie [[piezoelektryki|piezoelektrykami]]), ale posiadające biegunowe osie symetrii (jest 10 takich [[klasa krystalograficzna|klas symetrii]]). Każda zmiana temperatury takich kryształów powoduje zmianę ich spontanicznej polaryzacji. Niektóre z piroelektryków są również [[ferroelektryki|ferroelektrykami]].
Piroelektryki posiadają zwykle budowę [[kryształ|krystaliczną]], choć niektóre materiały [[ciekły kryształ|ciekłokrystaliczne]] a nawet [[faza amorficzna|amorficzne]] również posiadają tę zdolność.
 
Właściwości piroelektryczne posiadają też niektóre [[ciekły kryształ|ciekłe kryształy]] i ceramiki.
Kryształy o własnościach piroelektrycznych posiadają bardzo wysoką [[temperatura Curie|temperaturę Curie]]. Piroelektrykami nie mogą być kryształy, które posiadają środek symetrii. Wszystkie [[ferroelektryk|ferroelektryki]] są piroelektrykami i [[piezoelektryk|piezoelektrykami]], jednak piroelektryki i piezoelektryki nie muszą być ferroelektrykami.
 
Ze względu na to, że siła elektromotoryczna generowana przez piroelektryki jest bardzo mała, obserwacje powstawania zjawiska separacji ładunków elektrycznych powstających na kryształach wskutek ogrzania przeprowadza się sposobem opylania, który został opracowany przez [[August Kundt|Augusta Kundta]] w [[1883]].