Żośle: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Januszkaja (dyskusja | edycje) drobne merytoryczne |
Anulowanie wersji nr 28738360 autora Januszkaja |
||
Linia 42:
| prawa_miejskie =
}}
'''Žasliai''' (pol. hist.: ''Żośle''<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Zagórski |imię=Bogusław R. |nazwisko2=Głownia |imię2=Krzysztof |tytuł=Lietuvos Republikos žemėlapis. Mapa Republiki Litewskiej |wydawca=Echnateon |miejsce=Celestynów |data=1990 |isbn=83-900076-0-6|oclc=174827254}}</ref> ) – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], w [[okręg kowieński|okręgu kowieńskim]], w gminie [[Gmina rejonowa Koszedary|Koszedary]], położona 7 km od miasta [[Koszedary]]. Położone nad jeziorem Žaslia (Žaslių ežeras
W
Według Stryjkowskiego (1846),
Najstarsze wzmianki o
Przez jakiś czas miała je dożywotnio Zofia Gosztołdowa. Po jej śmierci w 1549 r. król Zygmunt August zapisał je w dożywotnie użytkowanie swojej żonie Barbarze Radziwiłłównie (1520-1551) wraz z dworami w Daszuniszkach, Birsztanach i Żeżmarach. 1569 r. Żośle stanowiły uposażenie stołu królewskiego.
Linia 52:
Potem utworzono tam starostwo. W 1612 r. Żoślami zarządzał Adam Tolwaisza (za jego czasów Żośle pojawiły się na mapie Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1613 r.), następnie od 1646 r. starosta żmudzki Jan Łącki, a po nim od 1655 r. Michał Korf. W 1710 r. Żośle przypadły Mariannie Romerowej, a w 1737 r. Janowi i Annie Chreptowiczom. W 1766 r. posiadał je Joachim Chreptowicz, sekretarz, potem kanclerz wielki litewski. Dobra żosielskie należały później do Michała Zaleskiego, wojskiego litewskiego, a w 1850 r. do Antoniego Zaleskiego, w drugiej połowie XIX w. przeszły w wyniku przymusowej sprzedaży w ręce hr. Józefa Tyszkiewicza. W czasie powstania styczniowego planowano mianować Antoniego Zaleskiego naczelnikiem powiatu trockiego, jednak wskutek denuncjacji został aresztowany w Kościuszyszkach i zesłany do Wiatki. Następnie zmuszono go do sprzedaży majątków na Litwie.
Kościół uległ ruinie w XVII w., kiedy to nabożeństwa odprawiano w szopie. Dzięki proboszczom Piotrowi Kazimierzowi Jodziewiczowi i Michałowi Kazimierzowi Sienkiewiczowi podstawiono nowy kościół. Wojna północna (1700-1721), głód i epidemia (1707-1711) przerzedziły mieszkańców
W 1766 r. wójtem
Pierwszą szkołę początkową ustanowiono w Żoślach w 1777 r.
Linia 79:
Rabinami w Żoślach byli: Yitzhak bar Shlomo-Zalman (później służył jako rabin i nauczyciel w [[Wilno|Wilnie]]); jego syn David i był rabinem przez 40 lat, aż do śmierci w 1831; syn Davida, Menahem-Mendel (służył jako rabin w latach 1834–1874), następnie: Shaul bar Arye-Leib; Yitzhak-Meir Rabinovitz (później w Słobótce); R. Yitzhak-Eliezer-Leifman Szarszavsky 1883–1888 (później w [[Nieśwież]]u); R. Avraham-Haim Szas (wnuk R. Davida); ostatnim rabinem w Żoślach był R. Moshe Levine. Większość ludności żydowskiej z Żosiel wymordowano w [[1941]] r. i [[1943]] r. pod Koszedarami.
W 1909 r. mieszkało tam około 1600 osób. Istnieją tam pozostałości cmentarza żydowskiego. Dwa i pół kilometra od
Przed 1939 r. w
Przed drugą wojną światową w
W 1947 r. w
Za czasów sowieckich w
W 1975 r. w pobliżu przystanku kolejowego Žasliai miała miejsce największa katastrofa kolejowa i historii Litwy, w której zginęło 20 osób.
|