Wikipedysta:Nicola Six/brudnopis3: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nicola Six (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
Nicola Six (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
||
Linia 39:
== Historia ==
=== Do roku 1978 ===
Doskonała lokalizacja wieżowca na rogu ulic [[William Street]] i [[St Georges Terrace]] była miejscem, w którym w latach trzydziestych XIX wieku stanął pierwszy w Perth lokal mający koncesję na sprzedaż alkoholu<ref name="roy">{{cytuj pismo | nazwisko =Gibson | imię =Roy | autor link = | tytuł =Walks reveal city’s history | czasopismo =The West Australian | wolumin = | wydanie = | strony =19 | data =2008-04-21 | wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. W 1897 roku, w czasach trwającej w Australii Zachodniej [[gorączka złota|gorączki złota]], otworzono w tym miejscu luksusowy wówczas Palace Hotel, który wkrótce zyskał barwną historię za sprawą wielu ówczesnych gwiazd, które w nim gościły<ref name="Palace">{{cytuj pismo | nazwisko =Dunn | imię =Frank | autor link = | tytuł =Palace Hotel | czasopismo =Sunday Times | wolumin = | wydanie = | strony =4 | data =2004-07-04 | wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. Działkę wykupił australijski bank [[Commonwealth Banking Corporation]], który w 1972 roku ogłosił plan przebudowy terenu i postawienia na nim wysokiego biurowca<ref name="Palace"/>. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku zburzono wiele starych budynków w Perth, aby zapewnić miejsce dla nowoczesnej zabudowy. Decyzje o tego typu przebudowach spotkały się z krytyką ze strony Rady Miasta Perth<ref name="critic">{{cytuj pismo | nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł =Race for the sky will scale greater heights | czasopismo =The West Australian | wolumin = | wydanie = | strony =11 | data =1987-09-21| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. Nastroje te doprowadziły do masowych protestów publicznych i powstania grupy mieszkańców, która pod nazwą „Strażnicy Palace Hotel” („The Palace Guards”) próbowała uratować historyczny budynek<ref name="hocking">{{cytuj książkę | nazwisko =Hocking | imię =Ian | autor link = | tytuł =Perth—the building challenge | wydawca =The Master Builders' Association of Western
===Bond Corporation i budowa wieży: lata 1978–1988===
Linia 45:
Rozbiórka części budowli rozpoczęła się w sierpniu 1981 roku, a do sierpnia 1983 roku wylano fundamenty wieży i zbudowano trzypoziomowy parking podziemny<ref name="McGeough">{{cytuj pismo | nazwisko =McGeough | imię =Paul | autor link = | tytuł =Reviver for Palace Project | czasopismo =The West Australian | wolumin = | wydanie = | strony =1 | data =1984-09-08| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. Jednak zaczęły pojawiać się wątpliwości co do opłacalności konstrukcji<ref name="atlast">{{cytuj pismo | nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł =At long last, it's a big success story | czasopismo =Western Mail | wolumin = | wydanie = | strony =56 | data =1985-10-05| wydawca =Western Mail Limited | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>, co opóźniło rozwój prac. Sytuacja zmieniła się 7 września 1984 roku, kiedy prezes banku R&I David Fischer podpisał umowę o współpracy nad budową z Austmark International, filią Bond Corporation<ref name="McGeough"/>. R&I Bank, którego jedynym właścicielem był wówczas [[Rząd Australii Zachodniej]], zasięgnął porady w sprawie inwestycji w projekt u ówczesnego [[Premierzy Australii Zachodniej|premiera]] Briana Burke’a<ref name="McGeough"/>.
Po dokonanej przez bank inwestycji wykonawcom udało się uzyskać od Rady Miasta zgodę na wprowadzenie zmian w oryginalnym projekcie tak, żeby Palace Hotel mógł być wykorzystywano już nie jako hotel, ale jako bank <ref name="pretty"/>. Dzięki temu zezwoleniu [[Brookfield Multiplex]] mógł kontynuować rozbudowę, a kolejne piętra budynku zaczęto wynajmować. Do października 1985 roku jedynie cztery piętra wieżowca nie znalazły najemców. Spodziewano się, że jeszcze przed ukończeniem budowy cała wieża zostanie oddana w najem <ref name="atlast"/>. Z kolejnym etapem budowy BankWest Tower w czerwcu 1986 roku zamknięto Palace Hotel <ref name="pretty"/>. W kwietniu 1987 roku, kiedy budynek był jeszcze na etapie konstrukcji, aresztowano pięciu mężczyzn, którzy wczesnym rankiem wkradli się na jego teren i zeskoczyli z dachu na [[spadochroniarstwo|spadochronach]] <ref name="arrest">{{cytuj pismo | nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł =Police get the drop on stunt jumpers | czasopismo =Sydney Morning Herald | wolumin = | wydanie = | strony =11 | data =1987-04-27| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. Tempo budowy było imponujące: co 8–10 dni wykonawcy dołączali do wieżowca kolejne piętro <ref name="CII">{{cytuj książkę | nazwisko =John | imię =H. | autor link = | tytuł =Bank Tower reaches new heights | wydawca = | miejsce = | rok =1987 | strony =35-37 | tom =13 | seria =Construction Industry International | isbn= }}</ref>.
Budowa wieżowca trwała trzy lata, a już w 1988 roku przenieśli się do niego pierwsi użytkownicy<ref name="two">{{cytuj pismo | nazwisko =MacDonald | imię =Rob | autor link = | tytuł =214m tower is all set to open for business | czasopismo =Daily News | wolumin = | wydanie = | strony =14 | data =1988-07-08| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. Oficjalne otwarcie biurowca miało miejsce w październiku 1989 roku, a jego ukończenie kosztowało 120 mln dolarów australijskich <ref name="two"/>, z czego od 1984 roku wydano 100 mln<ref name="McGeough"/>. W momencie zakończenia budowy wieżowiec był 55. najwyższym budynkiem na świecie, trzecim najwyższym w Australii i najwyższym w Perth, wyprzedził bowiem [[St Martins Tower]]<ref name="atlast"/> <ref name="CII"/>. Był także ósmym najwyższym na świecie betonowym wieżowcem<ref name="CII"/><ref name="two"/>. Jednak już wówczas pojawiły się plany konstrukcji jeszcze wyższej budowli na miejscu dawnego domu towarowego David Jones między ulicami Hay Street i St Georges Terrace<ref name="two"/>. Został nią wieżowiec Central Park.
=== Po ukończeniu budowy: od roku 1988 do dziś ===
Najwyższe trzy piętra wieżowca zajmowała prywatna spółka Alana Bonda Dallhold Investments, która miała większość udziałów w Bond Corporation<ref name="atlast"/> <ref name="success">{{cytuj pismo | nazwisko =Ryan | imię =Colleen | autor link = | tytuł =How Bond will probably get his nickel's worth in private | czasopismo =Sydney Morning Herald | wolumin = | wydanie = | strony =25 | data =1990-01-16| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = | cytat =Dallhold zajął zaszczytne miejsce w nowej siedzibie Bonda - R&I Tower w Perth. Na najwyższych piętrach urządzono szklane atrium z kolekcją sztuki wartą miliony }}</ref>. W listopadzie 1987 roku Bond kupił obraz [[Vincent van Gogh|Vincenta van Gogha]] [[Irysy (obraz van Gogha)| ''Irysy '']] i 23 grudnia 1988 umieścił go w specjalnie wykonanej, zabezpieczonej galerii sztuki na 49. piętrze wieżowca<ref name="tycoon">{{cytuj pismo | nazwisko = | imię = | autor link = | tytuł =Business Tycoon Says He Bought World's Most Valuable Painting | czasopismo = | wolumin = | wydanie = | strony = | data =1988-12-22 | wydawca =Associated Press | miejsce = | issn = | doi = }}</ref>. W związku z pogarszającą się sytuacją finansową spółek Bonda Bond Corporation sprzedał za 108 mln [[USD]] połowę swoich udziałów w budynku bankowi R&I, co uczyniło R&I Bank niekwestionowanym właścicielem wieżowca<ref name="bruce">{{cytuj pismo | nazwisko =Jacques | imię =Bruce | autor link = | tytuł =Court decision threatens Bond deal | czasopismo =Financial Times | wolumin = | wydanie = | strony =22 | data =1989-12-20| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = | cytat =Bond powiedział wczoraj na zebraniu zarządu Bond Corporation, że spółka sprzedała połowę swoich udziałów w 50-piętrowym R&I Tower w Perth za sumę 108 mln dolarów australijskich (...) Stwierdził, że grupa przeszła przez trudny okres, podczas którego koflikty były dodatkowo nagłaśniane przez media. Powiedział także, że ogłoszona ostatnio strata firmy Australian, która opiewała na ponad 800 mln dolarów, powinna być ukazywana w dłuższej perspektywie, bo zawierała znaczne świadczenia i sumy odpisane jako straty}}</ref>. W obliczu bankructwa swojego imperium Bond w 1991 roku przeniósł swe biura w inne miejsce, pozostawiając trzy najwyższe piętra budynku puste<ref name="Kaye">{{cytuj pismo | nazwisko =Kaye | imię =Tony | autor link = | tytuł =Bond Keeps Low Profile As Dallhold's Creditors Close In | czasopismo =Sunday Age | wolumin = | wydanie = | strony =3 | data =1991-05-05| wydawca = | miejsce = | issn = | doi = | cytat =Rodzinna spółka Bonda, Dallhold Investments, również przeżywała ostatnio problemy. W ciągu ostatnich kilku tygodniu biura Dallhold zostały przeniesione z królewskich sal na 50. piętrze R&I Bank Tower (wcześniej znanej jako Bond Tower) w Perth do parterowej lokalizacji na dalszym końcu ulicy}}</ref>. Pozostały one niezagospodarowane przez niemal 10 lat<ref name="egerton"/>.
| |||