Wersja z 13:51, 16 wrz 2011 edytuj 83.6.24.121 (dyskusja) są dwa rodzaje instrukcji warunkowych - preprocesora i kompilatora ← poprzednia edycja		Wersja z 18:18, 2 sty 2012 edytuj anuluj edycję Zaufany (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 526 edycji Przeredagowałem trochę tekst, fragment wkleiłem z ogólnego artykułu o preprocesorze, bo był moim zdaniem lepszy. następna edycja →
Linia 1: <tt>cpp</tt> ('' '''C''' '''P'''re'''p'''rocessor'') ~~to standardowy~~jest [[preprocesor]]em dla [[język programowania\|języków]] [[C (język programowania)\|C]] i [[C++]]. Odpowiada za wstępną obróbką kodu źródłowego zanim rozpocznie się właściwy proces kompilowania. Jest jednak dość prostym narzędziem i w żaden sposób nie rozpoznaje składni języka przetwarzanego programu. ==Opis działania== ~~CPP udostępnia jedynie bardzo prostą funkcjonalność i w żaden sposób nie rozpoznaje składni języka przetwarzanego tekstu.~~ {{wikibooks2\|link=C/Preprocesor\|książka=C\|rozdział=Preprocesor}} Dyrektywy preprocesora mogą występować w ogólności w dowolnym miejscu programu, a rozróżnienie ich reszty kodu źródłowego dokonywane jest poprzez poprzedzenie ich znakiem hash [[#]] <ref name="c">[[Jan Bielecki]], '''''Od C do C++, programowanie obiektowe w języku C''''', [[Wydawnictwa Naukowo-Techniczne]], [[Warszawa]] [[1990]], ISBN 83-204-1332-X</ref><ref>[[Jan Bielecki]], '''''Turbo C z grafiką na IBM PC''''', [[Wydawnictwa Naukowo-Techniczne]], [[Warszawa]] [[1990]], Seria: [[Mikrokomputery]], ISBN 83-204-1101-7</ref>. Do najważniejszych dyrektyw należą: ~~Ważniejsze funkcje to:~~ * #include … - dyrektywa włączająca tekst innego pliku źródłowego w miejscu jej wystąpienia w pliku podlegającym aktualnie przetwarzaniu, przy czym możliwe jest zagłębione występowanie dyrektywy include, * #define … - definiuje stałe i makroinstrukcje (pseudofunkcje) * #undef … - usuwa definicje stałej lub makra * #if … - dyrektywy kompilacji warunkowej * #elif … - działa podobnie jak ''else if'' w języku C * #endif … - oznacza koniec bloku kompilacji warunkowej * #ifdef … - znaczy to samo co #if defined(…) * #ifndef … - znaczy to samo co #if !defined(…) * #error … - generuje błąd wraz z opisem Dyrektywy preprocesora pozwalają na ukrywanie różnic między różnymi architekturami procesorów, systemami operacyjnymi, kompilatorami a nawet samymi standardami języka. Popularnym zastosowaniem jest też tworzenie uniwersalnych nagłówków dla bibliotek C, które mogą być wstawione bezpośrednio do kodu C i C++. W przypadku tego pierwszego preprocesor wytnie konstrukcję extern. * Zdefiniuj stałą: <source lang="c">#define X Y</source>▼ * Zdefiniuj makro: ~~<source lang="c">#define X(argument) deasygnat</source>~~ * Skasuj definicję: <source lang="c">#undef X</source>▼ * Włącz plik (poszukiwany wg ścieżki standardowej, zdefiniowanej w konfiguracji programu <tt>cpp</tt>): ~~<source lang="c">#include <stdlib.h></source>~~ * Włącz plik (poszukiwany wg ścieżki dodatkowej, definiowanej przez użytkownika): ~~<source lang="c">#include "foo.h"</source>~~ * Kompilacja warunkowa ~~<source lang="c">#if warunek~~ ~~Kod jeśli warunek jest spełniony~~ ~~#else~~ ~~Kod jeśli warunek nie jest spełniony~~ #endif</source>▼ ▲<source lang="c"~~>#define X Y</source~~> W języku C bardzo wiele ważnej funkcjonalności zależy od preprocesora. Użycie preprocesora może być jednak źródłem wielu problemów i pomyłek programistycznych. Poza szczególnymi przypadkami nie jest on też zintegrowany z językiem. #ifdef __cplusplus extern "C" { #endif /* Definicje / #ifdef __cplusplus } #endif ▲~~#endif~~</source> Innym zastosowaniem jest zabezpieczenie plików nagłówkowych przed wielokrotnym dołączaniem do tego samego projektu. Jeżeli treść pliku nagłówkowego <code>nazwa.h</code> obejmie się instrukcjami: ▲<source lang="c"~~>#undef X</source~~> #ifndef _NAZWA_H_ / (1) / #define _NAZWA_H_ / (2) / / Definicje / #endif / (3) */ </source> to przy pierwszej próbie dołączenia pliku, kompilator najpierw sprawdzi, czy zdefiniowano stałą _NAZWA_H_ (może ona mieć dowolną nazwę, ten sposób jest jednak dobrym zwyczajem promowanym przez programistów) (1) - jeżeli nie, zostanie ona zdefiniowana (2) i do programu zostanie dołączona treść między (2) i (3), oznaczający koniec części dodawanej tylko przy spełnieniu warunku (1). Niektóre kompilatory obsługują także następującą konstrukcję: <pre>#pragma once</pre> Zapobiega ona ponownemu załączeniu treści całego pliku, w którym została użyta. Metoda ta jednak nie ma oparcia w oficjalnym standardzie. Podobnie, jak wszystkie użycia dyrektywy <code>#pragma</code>, jej ewentualna obsługa jest rozszerzeniem wprowadzonym przez dany kompilator i nie jest przenośna pomiędzy różnymi narzędziami. ==Zastosowanie w C++== ~~Z tego powodu w języku C++ dodano wiele funkcjonalności mającej na celu zastąpienie preprocesora.~~ Brak rozpoznawania składni języka przez preprocesor jest potencjalnym źródłem wielu błędów programistycznych. Z tego powodu w języku C++ dodano wiele elementów mających na celu jego zastąpienie. Część tych rozwiązań została też zaimplementowana w C. ~~Część tej funkcjonalności została potem dodana również do języka C.~~ Są to między innymi: Linia 49 ⟶ 72: </source> Nadal jednak konieczne jest użycie preprocesora do włączania nagłówków bibliotek. {{Przypisy}} <!-- [[tr:C önişlemcisi]] -- "chwilowo" skasowany -->

CPP (preprocesor): Różnice pomiędzy wersjami