Polski Fiat 125p: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków do ujedn. i przek., drobne redakcyjne |
|||
Linia 76:
Montaż rozpoczęto 28 listopada 1967 roku. Seryjną produkcję podjęto początkiem następnego roku<ref name="MT92"/>.
Do napędu użyto czterosuwowego, czterocylindrowego, chłodzonego cieczą silnika rzędowego o pojemności 1,3 litra opracowanego przez [[Aurelio Lampredi]]ego<ref name="MT92"/>. Wyposażony był on w rozrząd typu [[OHV]] napędzany łańcuchem. [[Blok silnika]] odlany został z żeliwa, [[głowica silnika|głowica]] zaś ze stopów lekkich. [[Kucie|Kuty]] [[wał korbowy]] podparto na trzech łożyskach<ref name="MT92"/>. Samochód wyposażono w instalację elektryczną o napięciu 12 V, ładowanie zapewniał [[alternator]] o mocy 580 W. Silnik zblokowany był z w pełni zsynchronizowaną, czterobiegową, [[ręczna skrzynia biegów|manualną skrzynią biegów]]. Użyto sterowanego hydraulicznie jednotarczowego sprzęgła suchego. Wybór biegu odbywał się poprzez dźwignię umieszczoną w kolumnie kierownicy. Moment obrotowy przenoszony był na koła tylne poprzez dzielony [[wał (maszynoznawstwo)|wał napędowy]] na most tylny. Samochód wyposażono w [[mechanizm różnicowy]]<ref name="MT92"/>.
W modelu zastosowano nowoczesne [[hamulec tarczowy|hamulce tarczowe]] na obydwu osiach. Jednoobwodowy układ sterowany był hydraulicznie, wyposażono go dodatkowo w mechanizm wspomagający<ref name="MT92"/>. W przedniej osi zastosowano niezależnie zawieszenie oparte na podwójnych wahaczach poprzecznych, dodatkowo użyto stabilizatora skrętnego. Zawieszenie tylne było układem zależnym, wykorzystano w nim [[Resor|resory piórowe]] i [[amortyzator teleskopowy|amortyzatory teleskopowe]].
| |||