Haakon Dobry: Różnice pomiędzy wersjami

Urodzony ok. [[915]]-[[920]]915–920 r.roku Najmłodszyjako najmłodszy syn króla [[Norwegia|Norwegii]] [[Harald Pięknowłosy|Haralda I Pięknowłosego]] i nieznanej z imienia nałożnicy. Przyrodni brat [[Eryk Krwawy Topór|Eryka]] zwanego ''Krwawym Toporem''.

Za młodu przebywał w Anglii na dworze króla [[Athelstan]]a (zm. 939), gdzie znalazł się w wyniku układu zawartego między angielskim królem a swoim ojcem. Podczas pobytu w Anglii Haakon został [[chrzest|ochrzczony]]. Gdy doszły do niego wieści o śmierci ojca (ok. [[933]]), który zjednoczył pod swym panowaniem Norwegię, Haakon postanowił powrócić do kraju i przejąć tam władzę. Przybywszy do Norwegii, przy pomocy angielskich wojsk i Norwegów niezadowolonych z okrutnych rządów Eryka Krwawego Topora, pozbawił swego brata królewskiego tronu ([[934]]), a następnie, po kilku latach walk, wygnał z kraju ([[945]]). W zamian za poparcie przeciwko Erykowi, król musiał obiecać swoim nowym poddanym przywrócenie praw i podatków, jakie obowiązywały za czasów Haralda Pięknowłosego.

Mimo że Eryk Krwawy Topór został wygnany, Haakon nie zdołał opanować całej Norwegii, gdyż musiał się pogodzić z większą lub mniejszą samodzielnością poszczególnych [[jarl]]ów, nadto problemem nowego króla był powszechny opór ludności przeciwko próbom wprowadzenia [[chrześcijaństwo|chrześcijaństwa]]. Sprzeciw wobec władzy Haakona wykorzystywali synowie zmarłego w [[955]] r.roku Eryka. Przebywali oni głównie na wyspach brytyjskich, skąd z pomocą [[Dania|Duńczyków]] systematycznie organizowali najazdy na Norwegię. Jeden z synów Eryka, [[Harald II Szara Opończa|Harald II]] zwany ''Szarą Opończą'' na czele posiłków duńskich, ofiarowanych przez [[władcy Danii|króla Danii]] [[Harald Sinozęby|Haralda I Sinozębego]], pokonał Haakona I w [[bitwa pod Fitje|bitwie pod Fitje]] ([[960]] lub [[961]]), podczas której król Haakon poległ.