Seryjne morderstwa z Ipswich: Różnice pomiędzy wersjami

Steve Gerald James Wright urodził się we wsi [[Erpingham]] w [[Norfolk|Norfolku]] w kwietniu 1958 roku<ref name="deep.anger">{{cytuj stronę | url =http://www.guardian.co.uk/uk/2008/feb/21/suffolkmurders.ukcrime1 | tytuł =My anger is buried deep inside | data dostępu = 2011-12-30 | autor =Karen McVeigh | opublikowany =[[The Guardian]] | praca = | data =2008-02-21 | język =en }}</ref><ref name="killings.trials">{{cytuj stronę | url =http://www.eadt.co.uk/content/ipswichkillings/people.aspx?person=SteveWright | tytuł =Ipswich Killings Trials | data dostępu = 2008-02-25 | autor = | opublikowany =East Anglian Daily Times | praca = | data =2008-02-25 | język =en }}</ref>. Po ukończeniu szkoły Wright wstąpił do [[Marynarka Handlowahandlowa|Brytyjskiej Marynarki Handlowej]]. W 1978 roku ożenił się, a niedługo potem urodził mu się syn. Małżeństwo jednak skończyło się rozwodem<ref name="rude">{{cytuj stronę | url =http://www.timesonline.co.uk/tol/news/uk/crime/article3411602.ece | tytuł =He was rude and aggressive but no ones idea of a killer | data dostępu = | autor =Sean O'Neill | opublikowany =[[The Times]] | praca = | data =2008-02-22 | język =en }}</ref>. W 1987 roku ożenił się z kolejną kobietą, jednak w 1988 roku para się rozeszła, a potem rozwiodła<ref name="ex">{{cytuj stronę | url =http://www.dailymail.co.uk/news/article-517409/The-ex-wifes-story-My-violent-life-Suffolk-strangler-flirtation-QE2-Suzy-Lamplugh.html | tytuł =The ex-wife's story: My violent life with the Suffolk strangler- and his flirtation on the QE2 with Suzy Lamplugh | data dostępu = 2011-12-30 | autor =Sean O'Neill | opublikowany =[[Daily Mail]] | praca = | data =2008-02-22 | język =en }}</ref>. Wright pracował w porcie, potem jako steward na statku [[RMS Queen Elizabeth 2|Qeen Elizabeth 2]], jako kierowca ciężarówki, barman, a tuż przed aresztowaniem – jako operator wózka widłowego<ref name="deep.anger"/>. W 1992 roku został ponownie ojcem, ale dziecko urodziło się z innego związku<ref name="deep.anger"/>. Wright popadł w znaczne długi głowniegłównie z powodu hazardu<ref name="killings.trials"/>, a w 2008 roku ogłoszono jego bankructwo<ref name="deep.anger"/>. Dwukrotnie próbował popełnić [[samobójstwo]], wpierw poprzez zaczadzenie, a w 2000 roku – przez przedawkowanie<ref name="deep.anger"/>. Wright poznał swoją ostatnią partnerkę, Pamelę Wright (zbieżność nazwisk przypadkowa), w 2001 roku w Felixstowe. W 2004 roku przeprowadzili się razem do domu w Ipswich<ref name="deep.anger"/>. Wright zawsze przyznawał się do tego, że korzystał z usług prostytutek, pierwszy raz w Marynarce Handlowej<ref name="killings.trials"/>, a potem stale w ciągu swojego życia<ref name="deep.anger"/>.

{{Cytat|Steve Wright jest oskarżony o te zbrodnie i ma prawo do sprawiedliwego procesu przed obliczem sędziego. Niezwykle ważne jest, by media informujące o sprawie były odpowiedzialne, dzięki czemu nie utrudnią właściwej procedury prawnej<ref name=" goldsmithguidence "/>}} .

Morderstwa na nowo zwróciły uwagę prasy na liczbęwiele kontrowersyjnych kwestii w brytyjskiej polityce.

Pierwszą była sprawa prostytucji w Wielkiej Brytanii. Morderstwa uwydatniły wielkie niebezpieczeństwa, na jakie narażone są prostytutki. Pokreśliły także bierność rządu, który z jednej strony nie zaostrzał kar, dzięki czemu można by ograniczyć prostytucję na ulicach, nie zmierzał ku legalizacji [[dom publiczny|domów publicznych]], ani nie podejmował żadnych innych kroków, by zwiększyć bezpieczeństwo kobiet prostytuujących się kobiet. Z drugiej strony nie podjął się też ścigania klientów prostytutek drogą sądową, przez co zmniejszyłby się popyt na tego rodzaju usługi, tak jak ma to miejsce w [[Szwecja|Szwecji]]<ref name="sweden">{{cytuj stronę | url =http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk_politics/6188203.st | tytuł = Target Prostitute Users - Harman | data dostępu = 2012-01-03 | autor = | opublikowany =[[BBC]] | praca = | data =2006-12-17 | język =en }}</ref>. Zwrócono się raczej w kierunku surowej polityki przeciwnej prostytucji, wymierzonej głównie w osoby, korzystające z usług prostytutek<ref name="newuklaw">{{cytuj stronę | url =http://www.nowpublic.com/world/new-uk-law-criminalise-men-who-pay-sex-trafficked-women | tytuł =New UK law to criminalise men who pay for sex with trafficked women | data dostępu = 2012-01-03 | autor =Dave Keating | opublikowany = | praca = | data =2008-11-19 | język =en }}</ref>. Rząd w pewnym momencie rozważał także legalizację niewielkich domów publicznych<ref name="nigel">{{cytuj stronę | url =http://www.independent.co.uk/news/uk/crime/calls-grow-for-reform-of-laws-on-prostitution-428379.html | tytuł =Calls grow for reform of laws on prostitution | data dostępu = 2012-01-03 | autor =Nigel Morris | opublikowany =[[The Independent]] | praca = | data =2006-12-14 | język =en }}</ref><ref name="Waterhouse">{{cytuj stronę | url =http://www.dailymail.co.uk/debate/columnists/article-374529/How-book-hookers-hooked.html | tytuł =How to book the hookers and the hooked | data dostępu = 2012-01-03 | autor =Keith Waterhouse | opublikowany =[[Daily Mail]] | praca = | data =2006-12-14 | język =en }}</ref>, ale porzucił te plany ze względu na obawy, że tego typu działania mogłyby sprowadzić sutenerów i handlarzy narkotykami do dzielnic mieszkaniowych. Zamiast tego prawo dotyczące prostytucji zaostrzono jeszcze bardziej: ustawa z 2009 roku o porządku publicznym i przestępczości (''Policing and Crime Act 2009'') zabroniła płacić za seks z prostytutką zmuszoną do tego siłą i uściśliła, że osoby dopuszczające się tego typu przestępstwa będą za nie ponosiły całkowitą odpowiedzialność (będzie je można zaskarżać nawet, gdyby nie wiedziały, że prostytutka jest zmuszana do świadczenia im usług)<ref name="policing">{{cytuj stronę | url =http://www.legislation.gov.uk/ukpga/2009/26/contents#pt2-pb1-l1g14 | tytuł =Policing and Crime Act 2009 | data dostępu = 2012-01-03 | autor = | opublikowany =| praca = | data =| język =en }}</ref><ref name="policingnews">{{cytuj stronę | url =http://www.lauraagustin.com/unworkable-ways-to-stop-trafficking-uk-law-on-exploitation-and-gain | tytuł =This won’t stop trafficking: UK law on exploitation and gain | data dostępu = 2012-01-03 | autor =Laura Agustín | opublikowany = | praca = | data =2010-04-06 | język =en }}</ref>.

Drugą sprawą, która przykuła uwagę mediów, była [[narkomania]]. Rozważano, czy należy ją surowiej karaśkarać, czy może zalegalizować z zastrzeżeniem, że narkotyki byłyby dostępne dla zarejestrowanych narkomanów na podstawie okazanej [[recepta|recepty]]. Wiele prostytutek pracujących w Wielkiej Brytanii na ulicy (dane brytyjskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych mówią o 95%<ref name="homeof">{{cytuj stronę | url =http://webarchive.nationalarchives.gov.uk/+/http://www.homeoffice.gov.uk/documents/paying_the_price.pdf?view=Binary | tytuł =Paying the Price: a consultation paper on prostitution | data dostępu = 2012-01-03 | autor = | opublikowany = | praca = | data =2004-07-16 | język =en }}</ref>) nadużywa środków odurzających, a prostytucja jest jednym ze sposobów na opłacanie tego typu uzależnień, widocznym na przykładzie jednej z ofiar morderstw, Tani Nicol<ref name="taniadrug">{{cytuj stronę | url =http://www.guardian.co.uk/uk/2008/jan/23/ukcrime.uknews41 | tytuł =Mother tells of murder victim's drug addiction | data dostępu = 2012-01-03 | autor =Karen McVeigh | opublikowany =[[The Guardian]] | praca = | data =2008-01-23 | język =en }}</ref>.

Dział teatralny stacji BBC zlecił scenarzyście Stephenowi Butchardowi przygotowanie sztuki opartej o morderstwa i śledztwo. Trzyczęściową produkcję zatytułowaną ''Pięć córek '' (''Five Daughters'') zaczęto filmować w listopadzie 2009 roku, a nadano na kanale BBC One w dniach 25–27kwietnia25–27 kwietnia 2010 roku. Już kilka dni po tym, jak BBC zapowiedziało sztukę, Brian Clennel, ojciec Pauli Clennel, skarżył się, że taka produkcja postawi ofiary w „złym świetle”. Brat Wrighta, David, także ubolewał nad tym, że sztuka może w przyszłości utrudnić ewentualny ponowny proces<ref name="bond">{{cytuj stronę | url =http://www.eadt.co.uk/content/eadt/news/story.aspx?brand=EADOnline&category=News&tBrand=EADOnline&tCategory=xDefault&itemid=IPED31%20Aug%202009%2017%3A18%3A15%3A147 | tytuł =Father's anger at BBC murders drama|work= East Anglian Daily Times | data dostępu = | autor =Anthony Bond | opublikowany =Digital Spy | praca = | data =2009-09-01 | język =en }}</ref>. Główne role w sztuce zagrali [[Sarah Lancashire]] oraz [[Ian Hart]]<ref name="Digital Spy">{{cytuj stronę | url =http://www.digitalspy.co.uk/tv/news/a189346/sarah-lancashire-for-ipswich-murders-drama.html| tytuł =London Road Murder They Sang Stage Guardian | data dostępu = 2012-01-05| autor =Dan French | opublikowany =Digital Spy | praca = | data =2009-12-01 | język =en }}</ref>.

Na zlecenie Królewskiego Teatru Narodowego (''Royal National Theatre'') powstał także musical ''London Road'', przygotowany przez Alecky Blythe i Adama Corka w oparciu o wywiady z ludźmi mieszkającymi w Ipswich na tej samej ulicy, co Steve Wright<ref name="sang">{{cytuj stronę | url =http://www.guardian.co.uk/stage/2011/apr/10/london-road-alecky-blythe-interview | tytuł =London Road Murder They Sang Stage Guardian | data dostępu = 2012-01-05| autor =Maddy Costa | opublikowany =[[The Guardian]] | praca = | data =2011-04-11 | język =en }}</ref>.