Gerlach z Nassau: Różnice pomiędzy wersjami

Gerlach był trzecim synem Gerlacha I, hrabiego Nassau, i Agnieszki, córki Henryka – najstarszego syna [[Henryk I Dziecię|Henryka I]], [[landgrafowie, książęta i wielcy książęta Hesji|landgrafa Hesji]]. Jego dziadem ze strony ojca był [[władcy Niemiec|król niemiecki]] [[Adolf z Nassau]]. Jako jeden z młodszych synów od dzieciństwa był przeznaczony do stanu duchownego. Już w 1336 r. został kanonikiem w [[Moguncja|Moguncji]]. Studiował w [[Uniwersytet Boloński|Bolonii]], był też kanonikiem w [[Trewir]]ze i [[Erfurt|Erfurcie]]. W 1345 r. został dziekanem katedry mogunckiej. Już rok później, w 1346 r., został mianowany przez papieża [[Klemens VI|Klemensa VI]] na arcybiskupa Moguncji i wyświęcony w [[Awinion]]ie – po formalnym odsunięciu poprzednika, [[Henryk z Virneburga (arcybiskup Moguncji)|Henryka z Virneburga]]. Zyskał w ten sposób także funkcję [[elektorzy Rzeszy|elektora Rzeszy]] i już wkrótce z niej skorzystał organizując zjazd w [[Rhens]], na którym obrano nowego króla Niemiec, [[Karol IV Luksemburski|Karola IV Luksemburskiego]] (mimo iż żył jeszcze [[Ludwik IV Bawarski]]). Gerlach był wiernym stronnikiem Karola (zawdzięczał mu nominację arcybiskupią), a ten w [[Złota Bulla Karola IV|Złotej Bulli z 1356 r.]] regulującej sprawy elekcji króla Niemiec zagwarantował arcybiskupom Moguncji prawa elektorskie, ale także prawo do zwoływania kolegium elektorów oraz prawo ostatniego głosu. Często też bywał u boku Karola, gdzie m.in. służył pośrednictwem w rozwiązywaniu sporów między książętami Rzeszy. Faktyczną władzę w [[arcybiskupstwo Moguncji|arcybiskupstwie Moguncji]] Gerlach zdołał objąć mimo licznych starań dopiero na przełomie 1353 i 1354 r., po śmierci Henryka z Virneburga – do tego czasu pozostawał głównie w swoich włościach lub u boku Karola IV, odbył też podróż do Awinionu. Toczył liczne spory z sąsiednimi władcami, dbał jednak o dobre warunki rozwoju swego księstwa, m.in. w 1358 r. uczestnicząc w związku celnym. Krótko przed śmiercią nakazał kapitule wybór na swego następcę swego bratanka [[Adolf I z Nassau|Adolfa]], jednak cesarz miał innego kandydata na to stanowisko.