Wratysław II: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Xqbot (dyskusja | edycje)
m r2.7.2) (Robot dodał hu:II. Vratiszláv cseh király
Wratysław II, król czeski i polski (1085-1092)
Linia 2:
'''Wratysław II''' (ur. po [[1032]], zm. [[14 stycznia]] [[1092]]) – książę [[Czechy|Czech]] od [[1061]], pierwszy król czeski od [[1085]].
 
Był drugim synem [[Brzetysław I|Brzetysława I]] i [[Judyta ze Schweinfurtu|Judyty ze Schweinfurtu]]. Wratysław został księciem Czech w [[1061]] roku, po śmierci swojego brata [[Spitygniew II|Spitygniewa II]]. Osiągnął znaczącą pozycję [[9 czerwca]] [[1075]] roku, kiedy pomógł [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|cesarzowi rzymskiemu]] Henrykowi IV stłumić powstanie w [[Saksonia|Saksonii]]. Otrzymał wtedy [[Miśnia|Miśnię]], został jednak zmuszony do wycofania się z niej przez [[Egbert II|Egberta II]], margrabiego miśnieńskiego. Jako lojalny sojusznik cesarza, stawił się z armią podczas wyprawy włoskiej Henryka IV w [[1081]] roku. W dowód zasług [[15 czerwca]] [[1085]] lub [[1086]] roku został koronowany na króla Czech, lecz tytuł ten nie był dziedziczny<ref>Szczegółowy wywód nad datacją koronacji Wratysława II, przedstawił W. Mischke: {{cytuj stronę| url =
 
http://www.mediewistyka.net/wihoda.pdf| tytuł = Polska korona królów czeskich| data dostępu = 24 sierpnia 2009| autor = W. Mischke|strony=27-29|język = pl}}</ref>. Według ''[[Kronika Kosmasa|Kroniki Kosmasa z Pragi]]'' otrzymał od [[Cesarze rzymscy narodu niemieckiego|cesarza rzymskiego]] [[Henryk IV Salicki|Henryka IV]] także tytuł króla Polski, lecz tytulatura ta jest kwestionowana przez część badaczy<ref>A. Gąsiorowski, ''Wratysław II'', Słownik Starożytności Słowiańskich, t. 6 cz. 2, s. 599.</ref>, jednak ostatnio wysunięto hipotezę, że Henryk IV do koronacji Wratysława posłużył się koroną, którą [[Otton III (cesarz rzymski)|Otto III]] przekazał [[Bolesław I Chrobry|Bolesławowi Chrobremu]]<ref>Martin Wihoda, Polská koruna českých králů. "Český Časopis Historický", R. 102: 2004, nr 4, s. 721 – 744; por. rec:. W. Mischke, Polska korona królów czeskich. "Studia Źródłoznawcze", T. 44: 2006 [druk: 2007], s. 155 – 166.</ref>. Cesarz dodatkowo ponownie przyznał mu we władanie Miśnię, z której po raz drugi został wyparty przez Egberta II. Po jego śmierci władzę przejął jego brat, [[Konrad I Przemyślida|Konrad I]].
W [[1085]] roku Wratysław II za swoje zasługi otrzymał w Moguncji od cesarza [[Henryk IV Salicki|Henryka IV]] dożywotni tytuł króla czeskiego i polskiego. W tym czasie do króla Wratysława II prawdopodobnie należała też Małopolska z Krakowem, zaś polski książę [[Władysław Herman]] płacił czeskiemu Wratysławowi trybut za Śląsk<ref>''Historia Górnego Śląska'', Red. Joachim Bahlcke, Dan Gawrecki, Ryszard Kaczmarek, Wyd. Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej, Gliwice 2011, s.102, ISBN 978-83-60470-41-1</ref>.
Koronacji Wratysława II dokonał [[15 czerwca]] [[1085]] lub [[1086]] roku na zamku w Pradze arcybiskup trewirski [[Egilbert]]<ref>Szczegółowy wywód nad datacją koronacji Wratysława II, przedstawił W. Mischke: {{cytuj stronę| url =
http://www.mediewistyka.net/wihoda.pdf| tytuł = Polska korona królów czeskich| data dostępu = 24 sierpnia 2009| autor = W. Mischke|strony=27-29|język = pl}}</ref>. WedługInformacje ''[[Kronikao Kosmasa|Kronikitytule Kosmasakróla zCzech Pragi]]''i otrzymałPolski odpodaje ''[[CesarzeKronika rzymscy narodu niemieckiego|cesarza rzymskiegoKosmasa]] [[Henryk IV Salicki|Henryka IV]] także tytuł króla Polski'', lecznatomiast tytulatura ta jestbyła niegdyś kwestionowana przez część badaczy polskich<ref>A.Antoni Gąsiorowski, ''Wratysław II'', Słownik Starożytności Słowiańskich, 1977, t. 6 cz. 2, s. 599.</ref>, jednak ostatnio wysunięto hipotezę, że Henryk IV do koronacji Wratysława posłużył się koroną, którą [[Otton III (cesarz rzymski)|Otto III]] przekazał [[Bolesław I Chrobry|Bolesławowi Chrobremu]]<ref>Martin Wihoda, Polská koruna českých králů. "Český Časopis Historický", R. 102: 2004, nr 4, s. 721 – 744; por. rec:. W. Mischke, Polska korona królów czeskich. "Studia Źródłoznawcze", T. 44: 2006 [druk: 2007], s. 155 – 166.</ref>. Cesarz dodatkowo ponownie przyznał mu we władanie Miśnię, z której po raz drugi został wyparty przez Egberta II. Po jego śmierci władzę przejął jego brat, [[Konrad I Przemyślida|Konrad I]].
 
Ok. roku [[1054]] zawarł pierwszy związek małżeński. O jego żonie nie zachowały się żadne informacje; jedynie przypuszcza się, że była to księżniczka niemiecka, z którą wyswatał go jeszcze [[Brzetysław I|ojciec]].