Gabriel Rzączyński: Różnice pomiędzy wersjami

'''Gabriel Rzączyński''' [[jezuici|SJ]], herbu [[Ślepowron (herb szlachecki)|Ślepowron]] (ur. [[6 lipca]] [[1664]] na [[Podlasie|Podlasiu]], zm. [[12 listopada]] [[1737]] w [[Gdańsk]]u) – [[Polacy|polski]] [[jezuici|jezuita]], przyrodnik, wierszopisarz, [[prekursor]] [[Zoologia|zoologii]] w [[Polska|Polsce]].

 

Wiele podróżował po kraju i jego najważniejszym dziełem jest ''Historia naturalis curiosa Regni Poloniae, Magni Ducatus Lithuaniae XX divisa'' wydane w roku 1721 w [[Sandomierz]]u. Innym jego dziełem jest ''Auctuarium historiae naturalis'' wydane w [[Gdańsk]]u w roku 1736. Dwa następne wydania tego dzieła miały miejsce w latach 1742 i 1745 już po śmierci autora.

 

 

Dzieło Rzączyńskiego jest nie tyle dziełem naukowym, co raczej kompilacją opisów z różnych źródeł. Opisy ptaków odbiegały swoją jasnością i trafnością od opisów ptaków dokonanych przez [[Mateusz Cygański|Mateusza Cygańskiego]], który będąc myśliwym odznaczał się większym doświadczeniem i trafniejszymi obserwacjami. Z pewnością Gabriel Rzączyński wniósł do polskiej ornitologii wiele wkładu, lecz jego prace w chwili obecnej uznawać można za ciekawe zabytki przeszłości o znacznych wartościach historycznych, jednakże wpływu na stan obecnej nauki one nie mają. Na jego dziełach kończy się pierwszy okres ornitologii polskiej. W okresach następnych żyli i tworzyli uczeni, których prace znamy o wiele lepiej, a których dzieła cytujemy jeszcze dzisiaj.

 

{{DEFAULTSORT:Rzączyński, Gabriel}}

[[Kategoria:Polscy jezuici]]

[[Kategoria:Polscy biolodzy]]