Partytura: Różnice pomiędzy wersjami

'''Partytura''' ([[język włoski|wł.]] ''partitura'') – do [[lata 70. XX wieku|lat 70.]] podstawowy sposób zapisu [[muzyka|muzyki]] zespołowej instrumentalnej, lub instrumentalno-wokalnej. W partyturze notowane są za pomocą [[notacja muzyczna|pisma muzycznego]] partie wszystkich [[instrument muzyczny|instrumentów]] i głosów potrzebnych do wykonania utworu, określenia [[dynamika (muzyka)|dynamiczne]], [[Tempo (muzyka)|agogiczne]] oznaczenie [[Metrum (muzyka)|metrum]] itp. Pojęcie "partytura" odnosi się (inaczej niż np. [[język angielski|angielskie]] ''score'') wyłącznie do zapisu utworów przeznaczonych na ''wiele'' instrumentów. O zanotowanym utworze na jeden instrument mówi się po prostu "nuty". Nuty dla instrumentów grających w orkiestrze nazywamy "głosami"

Głosy poszczególnych instrumentów notowane są jeden nad drugim, pogrupowane rodzajami, dzięki czemu przeglądając partyturę można wyobrazić sobie brzmienie instrumentów grających jednocześnie. Pierwsze próby symultanicznego zapisywania głosów pochodzą z [[IX wiek]]u (''[[Musica enchiriadis]]''), jednak zapis partyturowy upowszechnił się dopiero u schyłku wieku [[XVI wiek|XVI]]. We współczesnych partyturach można spotkać także specjalne oznaczenia dla reżyserów dźwięku, dotyczące m.in. ustawień filtrów i głębokości [[pogłos]]u. Nuty na jeden instrument, który gra w orkiestrze lub zespole kameralnym, nazywa się głosem (orkiestrowym).

[[Gitara basowa]] notowana jest zawsze poniżejnad linią [[perkusja|zestawu perkusyjnego]]. Czasem [[pięciolinia|pięciolinię]] tych instrumentów można spotkać na dole partytury, poniżej smyczków, co jest nawiązaniem do dawnej praktyki [[basso continuo]] przy czym rolę grupy b.c. przejęła [[sekcja rytmiczna]]. W każdej grupie instrumenty notowane są od najwyższych (na górze), po najniższe (na dole). Grupy instrumentów łączone są [[akolada (muzyka)|akoladą]] i posiadają wspólne kreski taktowe.