Kodeks majuskułowy (Nowy Testament): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 9:
Tekst jest zwykle podzielony na dwie lub jedną kolumnę. Znamy tylko jeden przypadek pisania w czterech kolumnach ([[Kodeks Synajski]]) i tylko dwa pisania w trzech kolumnach ([[Kodeks Watykański]] i [[Kodeks Watykański 2061]]). Litery nie były łączone, początkowo nie było odstępów między wyrazami. W wieku V zaczęto stosować [[Stychometria|stychometrię]], a dopiero w IX wieku rozdzielać wszystkie wyrazy, czego przykładem jest [[Kodeks Boerneriański]].
 
Najstarsze kodeksy pisane są [[majuskuła|majuskułą]] (łac. maior – większy) lub [[uncjała|uncjałą]] (łac. ''uncia'' – cal, dwunasta część czegoś, pierwotna wielkość liter), tj. wielkimi literami mającymi kształt kwadratowy, lub okrągły. Z czasem literywiększość liter zaokrąglano.
 
Kodeksy majuskułowe [[Nowy Testament|Nowego Testamentu]] pochodzą z wieków III-X, znamy ich dziś 322. Tylko cztery (ew. pięć) z nich to tzw. wielkie kodeksy. Wydaje się, że powstanie wielkich kodeksów ma związek z rozporządzeniem [[Konstantyn I Wielki|Konstantyna Wielkiego]], z roku 332, kiedy polecił [[Euzebiusz z Cezarei|Euzebiuszowi]] szybkie sporządzenie [[Pięćdziesiąt Biblii Konstantyna|pięćdziesięciu egzemplarzy Biblii]] (''De vita Constantini'', IV, 37).