Kamień do zapalniczki: Różnice pomiędzy wersjami

▲Kamień do [[zapalniczka|zapalniczki]] rodzaj [[krzesiwo|krzesiwa]] wykonany, przeważnie w formie krótkiego [[walec|walca]], ze [[spiekanie|spieku]] metalicznego posiadającego cechy [[piroforyczność|piroforyczne]].

▲Pierwowzorami kamieni do zapalniczki były tworzywa metaliczne wynalezione przez [[Welsbach|Welsbacha]] zawierające drobno [[proszek|sproszkowane]] [[żelazo]] i [[pierwiastek]] z grupy [[lantanowce|lantanowców]] - [[cer]].

▲Potarcie kamienia [[twardość|twardym]] materiałem np. kawałkiem [[hartowanie|hartowanej]] [[stal|stali]] powoduje wyrwanie drobnych cząstek materiału kamienia, które w wyniku tego procesu rozgrzewają się i samorzutnie [[zapłon|zapalają]] w [[tlen|tlenie]] zawartym w [[powietrze|powietrzu]], dając obserwowalny snop [[iskra|iskier]] - źródło ciepła wystarczające do zapłonu innej substancji palnej.

▲Proces generowania iskier kamieniem do zapalniczki jest analogiczny do tego, który ma miejsce przy mechanicznym [[szlifowanie|szlifowaniu]], z tą różnicą, że doprowadzenie mniejszej ilości [[energia|energii]] (np. drobny ruch kciukiem przy zapaleniu zapalniczki) powoduje [[zapłon]]. Właściwości piroforyczne ceru objawiają sie już w temperaturach rzędu 150-180°C, który spalając się dostarcza także energii do zapłonu drobin żelaza i generacji iskier.