Wikipedysta:Silar/brudnopis: Różnice pomiędzy wersjami
re |
(Brak różnic)
|
Wersja z 14:56, 12 mar 2012
Germanie, inaczej Germanowie – odłam Indoeuropejczyków żyjący w północnej i środkowo-północnej Europie, na północ od ludów celtyckich, posługujący się językami germańskimi.
Germanami przyjęło nazywać grupę ludów z indoeuropejskiej rodziny językowej, która pod koniec młodszej epoki kamienia osiedliła się w przybliżeniu pomiędzy Marną i Bugiem, na południu sięgając Dunaju. Praojczyzną tych ludów jest obszar dzisiejszej Danii, południowej Skandynawii i Szlezwiku. Nazwę Germanie, po raz pierwszy użył Poseidonios a w ślad za nim Juliusz Cezar.
W anglosaskiej tradycji pisanej (Widsidh, VII wiek) ich ojczyzną były nadwiślańskie lasy. Według Jordanesa [1], pierwszym legendarnym królem Gotów i Germanów w ogóle był Antyrus[2].
Od V w. p.n.e do IV wieku n.e. zamieszkiwali ziemie poza limesem rzymskim na terytorium Barbaricum za Lasem hercyńskim i dalej między Odrą a [[Wisła|Wisłą], skąd migrowali dalej na południe i zachód.
Pliniusz (79) dzielił Germanów na pięć szczepów[3]. Według Tacyta (I w. n.e.) Germanie dzielili się na Ingewonów, Hermionów i Istewonów, wymienia też Swebów (Swewów), Wandalów, Chattów, Fryzów, Chauków i Cherusków, Semnonów (prawdopodobnie należących do Swebów) i Longobardów (również należących do Swebów), Anglów, Hermundurów, Markomanów, Kwadów, Bastarnów, Gotów, Gepidów, Swinonów i Sytonów.
Wschodni odłam Germanów był jednym z wielu plemion, które wraz z Hunami i Alanami wzięło udział w przełamaniu rzymskiej granicy Renu w 409 roku, co doprowadziło z czasem do upadku Cesarstwa Rzymskiego. W trakcie dalszej wędrówki dotarli nad Morze Czarne oraz Północnej Afryki.
Współczesność
Dla współczesnych Niemców starożytni Germanie są tym samym co dla Polaków starożytni Sarmaci[potrzebny przypis].
Dzisiejsi Niemcy należą do grupy Germanów Zachodnich (obok Północnych czyli Skandynawów i Wschodnich, czyli dzisiaj już wtopionych w inne ludy Wandalów, Burgundów, Gotów czy Lugiów). Germanie Zachodni, dzielący się geograficznie na Germanów Reńskich, Wezerskich, Północnomorskich i Łabskich to przodkowie dzisiejszych Niemców, Holendrów i Anglików.
Historia
W X w. p.n.e. plemiona germańskie przybyły na tereny dorzecza Łaby i Renu. Ok. 750 roku p.n.e. Germanowie zamieszkiwali już u ujścia Odry, zaś w toku następnych dwustu lat dotarli do Bugu, osiedlając się na terytoriach całej dzisiejszej Polski oraz Niemiec. Najazd Hunów w V wieku n.e. spowodował że część tych ludów przesunęła się na zachód. Ci co pozostali, szybko ulegli slawizacji, wobec nowej inwazji która przyszła po upadku Hunów. Słowianie pojawili się we wschodniej części Germanii i na terytorium późniejszych Niemiec, około VII wieku n.e. W VI i VII w. zachodnia część Germanii została podbita i włączona do państwa Franków. Za panowania syna Karola Ludwika Pobożnego powstawały ośrodki separatystyczne w Germanii. W wyniku wojny imperium zostało podzielone na 3 części (traktat w Verdun 843), wschodnia to późniejsze Niemcy.
Archeologia
W epoce brązu zamieszkiwali tereny Skandynawii, Jutlandii i części Niemiec.
Organizacja
Początkowo Germanie byli zorganizowani w grupy rodzinno-plemienne. We wczesnym średniowieczu zaczęli wybierać wojskowych naczelników, wywodzących się z najznakomitszego rodu. Stanowisko nie było dziedziczne. Wódz sprawował władzę dożywotnio. Tylko jeden z wodzów germańskich wsławił się niechlubną tyranią w stosunku do innych Germanów - Marbod z plemienia Markomanów. Przeprowadził swój lud do Czech, a następnie podbił z nim Semnonów, Longobardów i Lugiów. W 17 roku n.e. uległ jednak Cheruskom, którzy zmusili go do ucieczki na ziemie cesarstwa rzymskiego.
Wyznanie
Germanie byli do V wieku poganami, wcześniejszej chrystianizacji uległy tylko te ludy, które znalazły się w orbicie wpływów cesarstwa rzymskiego. Przyjmowały one chrześcijaństwo wyznania ariańskiego. Pierwszym ludem germańskim, który przyjął katolicyzm byli Frankowie Saliccy Chlodwiga. Do katolicyzacji pozostałych plemion przyczyniła się ekspansja blisko związanego z papiestwem imperium frankijskiego Karolingów. Najpóźniej schrystianizowani zostali Sasi (VIII wiek), Anglowie (VII wiek) i Germanie skandynawscy (X wiek).
Zobacz też
- ↑ Jordanes, Getica p. 63
- ↑ Henryk Łowmiański. Początki Polski. Z dziejów Słowian w I tysiącleciu n.e: tom 1.
- ↑ "Germanorvm genera qvinqve: Vandili, qvorvm pars Bvrgodiones, Varinnae, Charini, Gvtones"