Mitsubishi G6M1: Różnice pomiędzy wersjami

Jeszcze przed oblataniem prototypu G4M, pomimo sprzeciwów ze strony wytwórni, pod koniec 1938 roku zapadła decyzja o przebudowie samolotu na maszynę eskortową. Inicjatorem całego przedsięwzięcia była marynarka, która z jednej strony chciała pozyskać maszynę eskortową ale z drugiej, była to również próba opóźnienia wprowadzenia bombowych wersji G4M<ref name="Jacek Nowicki"/>. Pracę nad nową konstrukcją podjęto w Pierwszym Arsenale<ref group="uwaga">W znaczeniu zakładu badawczo-produkcyjnego broni</ref> Lotniczo-Technicznym Lotnictwa Marynarki (第一海軍航空技術廠, ''Dai-Ichi Kaigun Kōkū Gijutsu-shō'', znanym pod skrótowym określeniem ''Kūgishō'') w [[Yokosuka]]. Nowa konstrukcja otrzymała oznaczenie ''12-Shi Rikujo Kogeki-Ki Kai'' (12-Shi Doświadczalny Lądowy Samolot Uderzeniowy Marynarki Wojennej Zmodyfikowany)<ref name="Osamu Tagaya">Osamu Tagaya, ''Mitsubishi Type 1 Rikko 'Betty' Units of World War II'', Osprey Publishing , 2001, s. 11, ISBN=1 84176 082 X</ref><ref name="Jacek Nowicki"/>. Usunięto wyposażenie bombowe a same drzwi bombowe zaspawano. Pod kadłubem – w miejscu komory bombowej – umieszczono dużą kroplową gondolę strzelecką. W jej wnętrzu umieszczono dwa działka Typ 99-1 Model1 kalibru 20&nbsp;mm. Jedno z nich mogło prowadzić ogień do przodu, a drugie do tyłu. Kolejne działko Typ 99-1 umieszczono w ogonie samolotu, a następne, takie samo – zainstalowano na przenośnej lawecie – w środku kadłuba. Laweta umożliwiała prowadzenie ognia z boku kadłuba raz z jednej, raz z drugiej strony. Na dziobowym stanowisku strzeleckim, podobnie jak w wersji bombowej, pozostawiono pojedynczy karabin Typ 97 kalibru 7,7&nbsp;mm. Zlikwidowano grzbietowe stanowisko strzeleckie, usunięto część skrzydłowych, integralnych zbiorników paliwa znajdujących się na zewnątrz od silnika, a pozostawione zbiorniki osłoniętopokryto trójwarstwową osłoną z gumy, ochraniając w ten sposób tylne i przednie ściany zbiorników<ref name="Krzysztof Zalewski">Krzysztof Zalewski,''Mitsubishi G4M (Betty)'', "Lotnictwo", nr 2 (2012), s. 90, ISSN 1732-5323</ref>. Zapas paliwa umieszczony w skrzydłach miałzostał zostaćprzeznaczony zużytyna w drodzedolot nad cel; walkę nad celem i powrót do bazy miały natomiast zapewnić dodatkowe zbiorniki umieszczone w komorze bombowej wewnątrz kadłuba, które również zostały osłonięte warstwą gumy. Ilość paliwa w porównaniu z wersją bombową uległa zmniejszeniu z 4900 l do 3640 litrów<ref>Jacek Nowicki, ''Mitsubishi G4M Betty Rozwój konstrukcji'', "[[Nowa Technika Wojskowa]]", nr 6 (1996), s. 31, ISSN 1230-1655</ref>. Liczbę członków załogi zwiększono do 10 osób. Podobnie jak to miało miejsce w przypadku eskortowej wersji G3M, a później amerykańskich [[Boeing YB-40 Flying Fortress]] i [[Consolidated XB-41 Liberator]], pomysł, aby uzbrojone bombowce pełniły rolę samolotów eskortowych, nie sprawdził się. Pomimo usunięcia wyposażenia i uzbrojenia bombowego, dodatkowe uzbrojenie strzeleckie oraz wieżyczki zwiększały masę samolotu oraz pogarszały właściwości lotne. W efekcie osiągi maszyny odbiegały od parametrów bombowców, które pozbywszy się swojego ładunku nad celem, pozostawiały swoją eskortę za sobą. Dopiero wprowadzanie klasycznych samolotów myśliwskich (w sierpniu 1940 roku w Chinach pojawił się myśliwiec [[Mitsubishi A6M]], o dużym zasięgu) zapewniło ochronę wyprawom bombowym. Prace prowadzone nad wersją G6M1, opóźniły wprowadzenie do lini bombowych wariantów G4M o około rok<ref name="Osamu Tagaya"/>.