Guillaume Morel: Różnice pomiędzy wersjami

{{Źródła|data=2010-03}}

 

Pochodził z biednej rodziny mimo to zdecydował się na studia. Studiował języki klasyczne, grekę i łacinę. Początkowo dawał korepetycje z języka greckiego studentom później pracował jako korektor drukarski w drukarni [[Jean Loys]]a. W 1544 r. napisał komentarz do traktatu [[Cyceron]]a ''De finibus'' i dedykował go [[Jean Spifame]], rektorowi (Chancelier) Uniwersytetu w Paryżu a wkrótce, także biskupowi Nevers. Publikacja została zauważona. Razem z [[Jacques Bogard]]em w 1548 r. wydaje [[Kwintylian]]a ''Institutionis oratoriae libri XII''. W następnym roku wstępuje do paryskiego cechu drukarzy, osiedla się w pobliżu [[Collége de Reims]] i zajmuje się drukiem greckich dzieł. W 1552 r. wchodzi w spółkę z [[Adrianus Turnebus|Turnebusem]], drukarzem królewskim do spraw literatury greckiej. W 1555 r. przejął funkcję po Turnebusie mimo że same czcionki dostały się w ręce [[Michel Vascosan|Michela Vascosan]] i [[Robert II Estienne|Roberta II Estienne]]. Jako samodzielny drukarz zasłynął wydaniem ''Thesaurus vocum omnium latinarum'' gdzie zawarł łacińskie tłumaczenia, niepulikowanych greckich rękopisów znajdujących się w paryskiej bibliotece. Mimo sukcesów edytorskich Guillaume Morel umiera, pozostawiając drukarnię zadłużoną. Tytuł królewskiego drukarza pozostał przy żonie która wkrótce poślubiła Jeana Bien-Né. Tytuł królewskiego drukarza dzieł greckich oraz warsztat drukarski pozostają w rodzinie i przez córkę Jeanne przechodzą na jej męża Estienne Prevosteau.