Michelagnolo Galilei: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
nowe hasło
(Brak różnic)

Wersja z 19:25, 12 kwi 2012

Michelagnolo Galilei (czasem zapisywany jako Michelangelo) (ur. 18 grudnia 1575 we Florencji, zm. 3 stycznia 1631), włoski kompozytor doby późnego renesansu i wczesnego baroku, działający głównie w Bawarii i w Polsce. Był on synem znanego kompozytora i teoretyka muzyki Vincenzo Galilei oraz młodszym bratem słynnego Galileusza (Galileo Galilei).

Biografia

Michelagnolo urodził się we Florencji w 1575 roku. Pochodził z muzykalnej rodziny. Jego ojciec, zwiazany z Camertą Florencką, był jednym z najbardziej wpływowych teoretyków muzyki swoich czasów, jego brat zaś - Galileo, również uzyskał muzyczne wykształcenie. Michelagnolo od najmłodszych lat kształcony był na lutnistę a zamiarem jego ojca było najprawdopodobniej zapewnienie mu kariery na dworze Florenckim. Śmierć Vincenzo w 1591 roku przekreśliła te plany. Michelagnolo w wieku szesnastu lat wyjeżdża do Padwy oddając się pod opiekę swojego starszego brata Galileo. W 1593 roku w maju, zostaje wysłany do Polski, prawdopodobnie na dwór Książąt Radziwiłłów, wielkich mecenasów sztuki, gdzie przebywa do 1599 roku. Michelagnolo wraca do Włoch i za pośrednictwem swojego brata próbuje zdobyć posadę na dworze Medyceuszy, jednak bez powodzenia. W 1600 roku wyjeżdża ponownie do Polski, tym razem jednak dostaje oficjalną posadę na dworze (prawdopodobnie Radziwiłłów) i bardzo wysoką pensję wraz z wszelkimi wygodami mającymi mu zapewnić wysoki poziom życia. W planach rodziny Galilei było utrzymanie kontaktów z dworem polskich książąt i utorowanie drogi do kariery młodemu Vinzenco, synowi Michelagnolo i przyszłemu lutniście. Po sześciu latach pobytu w Polsce, Michelagnolo wraca ponownie do Padwy. W 1608 roku otrzymuje posadę w Hofkapelle na dworze Księcia Bawarii Maksymiliana I i przenosi się do Monachium. W Monachium poznaje swą przyszłą żonę, Annę Clarę Bandinelli. Michelagnolo i Anna doczekują się siedmioro dzieci, z których dwoje synów (Vincenzo i Alberto Cesere) ma w przyszłości również zostać lutnistami. Jednakże pobyt na dworze książęcym okazuje się nie być dla Michelagnolo szczęśliwy. Przez ostatnie lata swojego życia zmaga się z coraz trudniejszą sytuacją finansową i w listach nieustannie błaga swego brata Galileo o pieniądze. Obu synów Michelagnolo zostaje wysłanych do Rzymu, gdzie kształcą się w grze na lutni i teorbie. Po śmierci Michelagnolo w 1631 roku, Vincenzo zostaje wysłany do Polski a Alberto Cesere przejmuje po swym ojcu posadę lutnisty na dworze w Monachium.

Muzyka i spuścizna

Michelagnolo był artystą bardzo nowatorskim a jego wrażliwość i smak wyprzedzały swoją epokę. Słynął z niezwykle wyrafinowanych i opartych na dysonansach kompozycji w których celowo odrzucał dotychczasowe pojęcie harmonii, torując tym samym drogę stylowi, zwanemu później style brisé. Jego muzyka była na owe czasy niezwykle trudna i nieraz szokująca z czego sam artysta zdawał sobie sprawę komponując grupy utworów (proto-suity) składające się z następujących po sobie utworów o różnym poziomie skomplikowania, które rozpoczynała toccata, następnie jedno lub więcej corrente i volta. Do dziś zachowały się dwie publikacje utworów Michelagnolo: wydana w 1620 roku w Monachium Il Primo Libro d'Intavolatura di liuto di Michelagnolo Galilei [. . .] , oraz rękopiśmienna tabulatura z biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie.

Bibliografia

  • Katarzyna Morawska, "Poland", I, 1, Grove Music Online, ed. L. Macy (Accessed March 10, 2007), (subscription access)
  • Paul Beier, Program Notes for Michelagnolo Galilei: Sonate from Il primo libro d'Intavolatura di liuto (1620)[1]

Linki

Druga część Toccaty autorstwa Michelagnolo Galilei w wykonaniu Adama Cockerhama [2]

Zobacz też