Związek Związków Zawodowych: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
uzupełnienie + przypis |
uzupełnienie + przypis |
||
Linia 4:
Główni działacze ZZZ: [[Jędrzej Moraczewski (polityk)|Jędrzej Moraczewski]] (prezes), [[Jerzy Szurig]] (sekretarz generalny), [[Stefan Kapuściński]] (działacz z Górnego Śląska), [[Kazimierz Zakrzewski]] (sekretarz Okręgu Lwowskiego). Większość działaczy ZZZ związana była z lewicowo-sanacyjnym [[Związek Naprawy Rzeczypospolitej|Związkiem Naprawy Rzeczypospolitej]]<ref>Przemysław Waingertner, "Naprawa" 1926-1939. Z dziejów obozu pomajowego, Warszawa 1999, s. 162-163</ref>. W ZZZ działali też anarchiści: [[Tomasz Pilarski]] (Sosnowiec, od 1939 w Wydziale Centralnym ZZZ), [[Władysław Głuchowski]] (Częstochowa) i [[Wiesław Protschke]] (Lwów). Nie jest do końca jasne czy działalność anarchistyczna w ramach ZZZ odbywała się jawnie czy też w konspiracji przed kierownictwem.
Początkowo ZZZ udzielał poparcia obozowi rządzącemu i w zamian korzystał z poparcia administracji państwowej. Miał charakter reformistyczny, nie protestował przeciw sanacyjnemu autorytaryzmowi ani kapitalizmowi. Uchwalony na I Kongresie ZZZ program postulował zwiększenia roli państwa w gospodarce oraz zjednoczenie klasy robotniczej w niezależnych od partii związkach zawodowych. Negowano walkę klas, konflikty społeczne rozstrzygać miał arbitraż państwa<ref>Jarosław Tomasiewicz, Między faszyzmem a anarchizmem: nowe idee dla Nowej Ery, Pyskowice 2000, s. 36-37</ref>.
Po 1935 r. – [[antyfaszyzm|antyfaszystowski]]. Od 1936 r. m.in. pod wpływem kontaktów z [[anarchizm|anarchistami]] zaznaczyła się coraz większa zmiana kursu w stronę [[syndykalizm]]u.
| |||