Natolińczycy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
m język
Linia 1:
'''Natolińczycy''' – potoczna nazwa [[koteria|koterii]] (działalność frakcyjna była wówczas w partii zakazana) w [[PZPR]] opozycyjna wobec tzw. [[puławianie|puławian]]. Wyłoniła się w [[1956]] r., w okresie po XX zjeździe [[KPZR]]. Popularna nazwa pochodzi od miejsca, gdzie odbywały się jej spotkania, a mianowicie pałacyku rządowego w [[Natolin (Warszawa)|Natolinie]]. Walkę między natolińczykami a puławianami opisał [[Witold Jedlicki]] w broszurze "Chamy i Żydy"<ref>[http://www.bu.umk.pl/Archiwum_Emigracji/Bibl.htm Witold Jedlicki, ''Chamy i Żydy'', Paryż 1962, s.3-41], [[Kultura (miesięcznik)|Kultura]] nr 12/1962</ref>.
 
Natolińczycy byli przeciwnikami liberalizacji systemu[potrzebne źródło], mieligłosili poglądyhasła nacjonalistyczne i opowiadali się za pozbyciem się ze struktur PZPR [[żydokomuna|żydokomuny]] (będącej dużą grupą kierującą m.in. [[Urząd Bezpieczeństwa|MBP]] i [[bezpieka|bezpieką]] [[Ministerstwo Obrony Narodowej|MON]])antysemickie w celu zdobycia władzy w partii. Najbardziej znani przedstawiciele: [[Franciszek Jóźwiak]], [[Wiktor Kłosiewicz]], [[Zenon Nowak]], [[Aleksander Zawadzki (polityk)|Aleksander Zawadzki]], [[Władysław Dworakowski]], [[Hilary Chełchowski]], [[Kazimierz Mijal]], [[Franciszek Mazur]], [[Bolesław Rumiński]], [[Stanisław Łapot]].
 
Natolińczycy ponieśli klęskę na VIII Plenum KC PZPR w październiku 1956 r., gdyż Gomułka zdecydował się przyjąć władzę z rąk [[puławianie|puławian]]. Obie frakcje natolińczyków i [[puławianie|puławian]] zaniknęły pod koniec lat 50 XX w.
 
{{Przypisy}}