Rada Narodowa miasta stołecznego Warszawy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
popr. za zb
m →‎Skład i organy: drobne techniczne
Linia 14:
 
== Skład i organy ==
Rada Narodowa m. st. Warszawy liczyła w 1946 120 radnych, jednak stopniowo liczba ta wzrastała (np. w wyborach z 9 grudnia 1973 wybrano 180 radnych, a w wyniku włączenia województwa stołecznego warszawskiego pod jurydykcjęjurysdykcję Rady w dniu 1 czerwca 1975 dokooptowano 58 radnych z okręgów podmiejskich). W wyniku zmian politycznych na przełomie lat 40. i 50. rolę dominującą w Radzie uzyskała [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]] i utrzymała ją do wiosny 1990<ref>Zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem PZPR pełniła tzw. kierowniczą rolę w pracach rad narodowych.</ref>, co skutkowało m.in. liczbą mandatów (ponad połowa była zarezerwowana dla członków PZPR), jak i faktem, że w skład prezydium rady był wybierany I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR (w pewnym okresie I sekretarze KW stali na czele rady).
 
Rada wyłaniała z siebie i spoza własnego grona kilkunastoosobowe Prezydium<ref>Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy liczyło 11 członków, w tym 8 członków stałych (m.in. przewodniczący wraz z wiceprzewodniczącymi) oraz 3 członków niestałych.</ref>, które miało za zadanie reprezentację Rady na zewnątrz, a także organizowanie pracy Rady, jej Komisji oraz radnych. W latach 1950–1973 Prezydium pełniło jednocześnie obowiązki kolegialnej głowy miasta (prezydenta). Prezydium podlegały wydziały odpowiedzialne za kierowanie poszczególnymi obszarami kompetencyjnymi.