Wersja z 15:07, 11 mar 2012 edytuj Kerim44 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 290 686 edycji drobne redakcyjne ← poprzednia edycja		Wersja z 07:55, 2 maj 2012 edytuj anuluj edycję Topory (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 25 213 edycji m poprawa linków następna edycja →
Linia 9: Pierwsze oporopowrotniki pojawiły się w drugiej połowie [[XIX wiek\|XIX]] wieku. Pierwszą konstrukcją była [[armata Baranowskiego]] kalibru 1,5" z 1872 r. Jej wersja kalibru 2,5" z 1875 r. została przyjęta formalnie w 1882 r. na uzbrojenie i użyta w [[X wojna rosyjsko-turecka\|X wojnie rosyjsko-tureckiej]] ([[1877]]-[[1878]]), [[Wojna rosyjsko-japońska\|rosyjsko-japońskiej]] ([[1904]]-[[1905]]) i [[Powstanie bokserów\|powstaniu bokserów]] ([[1899]]-[[1901]]). [[Działo górskie\|Górska armata]] Baranowskiego była pierwszym przyjętym na uzbrojenie działem o konstrukcji typowej dla [[działo szybkostrzelne\|armat szybkostrzelnych]]. Posiadała oporopowrotnik i [[Kołyska (broń palna)\|kołyskę]] z prostolinijnym ruchem lufy. Nie istniała jeszcze teoria opornika stąd [[~~Władimir~~Włodzimierz Baranowski\|W. Baranowski]] przyjął [[krótki odrzut lufy]], mniej korzystny od stosowanego później [[długi odrzut lufy\|długiego]]. Mimo tego, uzyskał przy zasilaniu nabojem scalonym kalibru 2,5", maksymalną szybkostrzelność 10 strz./min. W Europie zwyciężyła doktryna Wille'a o nieprzydatności szybkostrzelnych dział polowych, dlatego wciąż produkowano działa z [[elastyczne łoże\|elastycznym łożem]] o kilkakrotnie mniejszej szybkostrzelności.

Oporopowrotnik: Różnice pomiędzy wersjami