Dwór Popielów w Ruszczy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
m drobne techniczne
Linia 8:
|adres = ul. Rusiecka 13
|typ budynku = dwór
|styl architektoniczny = neorenesans
|architekt =
|inwestor = Paweł Popiel
|wysokość całkowita =
|wysokość do dachu =
|kondygnacje =
|powierzchnia użytkowa = 374,3
|rozpoczęcie budowy =
|ukończenie budowy = 1863
Linia 23:
|kolejni właściciele =
|właściciel =
|kod mapy = PL-MA Kraków
|stopniN = 50 |minutN = 05 |sekundN = 16.76
|stopniE = 20 |minutE = 08 |sekundE = 53.33
Linia 35:
W początkach XIX wieku Ruszczę odziedziczyła po swoim ojcu [[Marcin Badeni|Marcinie Badenim]] jego córka Zofia Popiel. Następnie ok. 1830 roku dobra rusieckie przejął od matki [[Paweł Popiel]]. On też na miejscu dawnego wybudował w 1863 nowy, [[neorenesans]]owy dwór, w którym przez długie lata żył i pracował.
 
Dwór był miejscem spotkań elity intelektualnej ówczesnego Krakowa. Bywał w nim w początkach XX wieku [[Karol Hubert Rostworowski]]. W  1918 gościł wizytatora apostolskiego w Polsce Achillesa Rattiego, późniejszego papieża [[Pius XI|Piusa XI]], który zatrzymał się w dworze na obiad.
 
Ostatnią właścicielką dworu była Róża Kieniewicz z domu Popiel, prawnuczka Pawła Popiela, obecnie mieszkająca w Szkocji. Rodzina Popielów została zmuszona do opuszczenia Ruszczy w 1945 roku. Dwór, jak i cały majątek zostały przejęte przez Skarb Państwa na cele reformy rolnej. W następnych latach w budynku miała siedzibę spółdzielnia rolnicza, sklep oraz urząd pocztowy. Znajdowały się w nim dwa mieszkania. Po wyprowadzce ostatnich lokatorów stał przez kilka lat pusty i zaczął ulegać powolnej dewastacji.