Ad extirpanda: Różnice pomiędzy wersjami

* Majątek każdej osoby nie uznanej za heretyka, która pomagała heretykom w ucieczce lub przeszkadzała w ich aresztowaniu, a także twierdziła, że uwięziony heretyk nie jest heretykiem, albo że uwięzionego heretyka należy wypuścicwypuścić na wolność, przepadał na rzecz władz państwowoychpaństwowych (reguła 20 i 22).

* Osoby uznane przez biskupa diecezjalnego, jego zastępcę badźbądź inkwizytorów, za winne herezji, miały być w ciągu pięciu dni przyprowadzone w kajdanach przed władze państwowe, które zobowiązane były postępowanćpostępować wobec nich według obowiązujących przepisów o herezji (reguła 24).

* Bulla stwierdza dalej, że ponieważ heretycy są mordercami dusz oraz rabusiami sakramentów Bożych i wiary [[chrześcijaństwo|chrześcijańskiej]], wobec tego należy ich przymuszać tak jak złodziei i bandytów do wyznania swoich błędów oraz, oskarżania innych heretyków oraz wydania osób, które udzieliły ich schronienia, jednak należy uważać, by ich przy tym nie narażać na utratę życia czy zerwanie kończyn" (reguła 25).

Ostatnie trzy reguły dotyczą obowiązku dostosowania praw lokalnych do wymogów praw kościelnych odnośnie wytępienia herezji, a także starannego archiwizowania obecnych i przyszłych prawspraw przeciwko herezjom w archiwum państwowym, diecezjalnym, a wreszcie w archiwach dominikanów i franciszkanów.