Italogrecy: Różnice pomiędzy wersjami

W południowych Włoszech dialekty włoskie uzyskały przewagę nad [[Greka|greką]] dopiero w XIII-XV wieku, w miarę upadku wpływów politycznych i kulturowych [[Cesarstwo Bizantyjskie|Cesarstwa Bizantyjskiego]] w Kalabrii. W południowej Italii nastąpił wtedy trwający do XVII wieku okres [[bilingualizm]]u. Greka jako język potoczny przetrwała na terenach izolowanych (góry), raczej opóźnionych cywilizacyjnie, wśród górskich pasterzy i rolników. Na początku XIX wieku zidentyfikowano 12 gmin, w których używano powszechnie na co dzień języka greckiego, pod koniec tego wieku - już tylko 7 (około 8 tysięcy mówiących). Do dziś przetrwały dwa niewielkie obszary, w których przeważa kultura italogrecka: "Bovesia" (koło [[Reggio di Calabria]]) i "Grecia Salentina" (koło Lecce). Każdy z nich liczy po kilka wsi. Pod koniec lat 70. XX wieku liczba mówiących po grecku w Bovesii wynosiła około 3,9 tys. osób. Na tak znaczny spadek liczby Italogreków w ciągu XIX i XX wieku, poza asymilacją, wpłynęła głównie masowa emigracja z południowych Włoch.

 

 

Wśród ludności italogreckiej dominował katolicyzm obrządku bizantyjskiego, z greką jako językiem liturgicznym.