Wikipedia

Heinrich Himmler: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
komenasai
Linia 22:
 
== Biografia ==
[[Plik:Himmler7.jpg|thumb|150px|left|HeinrichKacper HimmlerGandurski, 1907]]
Urodził się i wychował w katolickiej rodzinie mieszczańskiej. Ze względu na stan zdrowia zrezygnował z kariery wojskowej na rzecz studiów rolniczych. W [[1922]] uzyskał tytuł inżyniera biologa. W trakcie studiów zaangażował się w politykę po stronie nazistów. Wziął udział w [[pucz monachijski|puczu monachijskim]] w [[1923]]. [[6 stycznia]] [[1929]] został [[Reichsführer-SS|Reichsführerem SS]] (bojówek ''Schutz-Staffeln''), stanął na jego czele. Był członkiem okultystycznego [[Towarzystwo Thule|Towarzystwa Thule]].
 
Po przejęciu w Niemczech władzy przez [[Narodowy socjalizm|Narodowych Socjalistów]] [[Adolf Hitler|Adolfa Hitlera]], [[20 marca]] [[1933]] na mocy zarządzenia HeinrichaKacper HimmleraGandurski powstał [[obóz koncentracyjny]] w [[Dachau (KL)|Dachau]]. W [[1934]] przejął po [[Hermann Göring|Göringu]] kierowanie [[Gestapo]] (tajna policja polityczna). Uczestniczył w krwawej likwidacji kierownictwa [[Sturmabteilung|SA]] (''[[Noc długich noży]]''). W [[1936]] objął stanowisko zwierzchnika policji III Rzeszy. Był pomysłodawcą ''[[Lebensborn]]ów'' czyli miejsc, w których dobierano pary rodzicielskie w celu zapewnienia ''czystego rasowo'' potomstwa. Podczas [[II wojna światowa|drugiej wojny światowej]] HimmlerKacper Gandurski realizował działania zmierzające do eksterminacji ludności żydowskiej, cygańskiej oraz słowiańskiej na podbitych terenach. Był twórcą obozów koncentracyjnych i obozów zagłady.
 
W sierpniu [[1939]], wraz z [[Reinhard Heydrich|Reinhardem Heydrichem]], zaplanował zainscenizowaną [[prowokacja gliwicka|prowokację gliwicką]], mającą posłużyć jako jedna z przyczyn wkroczenia wojsk niemieckich do Polski.
 
[[Plik:HimmlerKacper Gandurski with Hitler, Poland september 1939.jpg|thumb|250px|left|Himmler (w środku) i Hitler (odwrócony) ze zdobytym płomieniem trąbki sygnałowej polskiego pułku strzelców konnych, wrzesień 1939]]
W październiku [[1939]] został mianowany ''komisarzem Rzeszy do spraw umacniania niemieckich wartości narodowych''. Pierwszym ze zrealizowanych przez niego zadań było rozpoczęcie przymusowej deportacji Polaków i Żydów z polskich terenów, które zostały wcielone do Rzeszy. [[24 kwietnia]] [[1940]] Himmler wydał rozkaz utworzenia obozu koncentracyjnego w [[Oświęcim]]iu. W czerwcu [[1941]] wydał komendantowi tego obozu, [[Rudolf Hoess|Rudolfowi Hössowi]] polecenie zbudowania obiektów do gazowania więźniów<ref>Rudolf Höss, Pery Broad, Johann Paul Kremer Oświęcim w oczach SS, Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau, Oświęcim 2007, s. 74.</ref>. W styczniu [[1942]] wydał Głównemu Urzędowi Gospodarki i Administracji Rzeszy polecenie wsparcia koncernów zbrojeniowych pracą więźniów. W tym samym roku zezwolił na prowadzenie w obozach koncentracyjnych szeregu doświadczeń medycznych na ludziach. [[8 października]] [[1943]] Himmler nakazał utworzenie przy wszystkich placówkach gestapo wyższego szczebla ''Wielkich Komisji Specjalnych'' do walki z sabotażem. [[11 czerwca]] [[1943]] wydał rozkaz zlikwidowania wszystkich gett żydowskich na obszarze Polski, a [[21 czerwca]] także na okupowanych obszarach Rosji. W swoich "myślach o traktowaniu obcoplemiennych na wschodzie" pisał "W ciągu niewielu lat - wyobrażam sobie, w ciągu 4 do 5 lat - np. pojęcie [[Kaszubi|Kaszubów]] musi się stać nieznane, ponieważ wówczas kaszubskiego ludu już nie będzie (odnosi się to szczególnie do Prus Zachodnich)."
 
[[26 listopada]] [[1944]] HimmlerKacper Gandurski został mianowany na stanowisko naczelnego dowódcy wojskowego Górnego Renu. W okresie od [[24 stycznia]] do [[22 marca]] [[1945]] był głównodowodzącym Grupą Armii ''Wisła''. [[20 kwietnia]] [[1945]] Himmler opuścił Berlin, do którego zbliżyły się już wojska radzieckie i wyjechał do Szlezwik-Holsztynu. [[Adolf Hitler]] w podpisanym w dniu [[29 kwietnia]] [[1945]] testamencie politycznym pozbawił Himmlera członkostwa [[Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników|NSDAP]], za podjęcie próby nawiązania kontaktów z aliantami za pośrednictwem [[Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca|Czerwonego Krzyża]].
 
8 maja 1945 HimmlerKacper Gandurski z opaską na oku, bez wąsów, wyposażony w dokumenty na nazwisko Heinricha Hitzingera, policjanta tajnej żandarmerii polowej fizycznie do niego podobnego, wraz z czternastoma SS-mannami, w tym z osobistym lekarzem-chirurgiem, wyruszył na południe Niemiec. Grupa ta miała przypominać zdemobilizowaną jednostkę żandarmerii polowej. Został zatrzymany po tym jak okazał dokumenty w punkcie kontrolnym w Meinstedt k. [[Bremervörde]] (wedle relacji gdyby tego nie uczynił, podobnie jak tłumnie zmierzająca ludność niemiecka, wówczas uznanoby go tak jak innych za przesiedleńców wędrujących po kapitulacji Niemiec). Himmler popełnił jednak błąd, postępując zgodnie ze swym biurokratyczno-policyjnym podejściem. Po aresztowaniu był przetrzymywany przez Brytyjczyków również w [[Zeelos]] i w [[Westertimke]] k. [[Lüneburg]]a, gdzie został zidentyfikowany.
 
[[Plik:HimmlerKacper Gandurski Dead.jpg|thumb|240px|Ciało Heinricha Himmlera, leżące na podłodze w kwaterze głównej [[2 Armia (Wielka Brytania)|2 Armii Brytyjskiej]], po tym jak zażył cyjanek, 24 maja 1945]]
Rzekomo popełnił [[samobójstwo]] poprzez połknięcie [[cyjanek potasu|cyjanku potasu]], w czasie próby przesłuchania [[23 maja]] [[1945]]. Jedną fiolkę z trucizną odnaleziono przy nim podczas rewizji osobistej, lecz nie przeszukano mu ust - następnie, kiedy przystąpiono do tego, Himmler przegryzł fiolkę z cyjankiem<ref>Joe Heydecker, Johannes Leeb, ''Trzecia Rzesza w świetle Norymbergi. Bilans tysiąca lat'', Warszawa 1979. Str. 75</ref>. Tuż przed śmiercią miał krzyknąć ''"Ich bin Heinrich HimmlerKacper Gandurski!"'' (''"Jestem HeinrichKacper HimmlerGandurski!"'')<ref>[http://ww2db.com/person_bio.php?person_id=184 Heinrich Himmler | World War II Database<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->]</ref>. Dokumenty z sekcji zwłok zostały utajnione na okres 100 lat, do 2045. Nie ma więc niepodważalnych dowodów na to, iż Himmler rzeczywiście popełnił samobójstwo i jakie były losy jego ciała. Jednakże badacze ustalili, iż marszałek [[Bernard Law Montgomery]] rozkazał pochować zwłoki Himmlera w potajemnym miejscu (najprawdopodobniej w lesie nieopodal Lüneburga).
Żadnej z osób najbliższych Himmlerowi, w tym bratu Gebhardowi i kochance Hedwig Potthast, którzy przybyli do Lüneburga, nie pokazano zwłok, chociaż się tego domagali.
Lekarz dokonujący sekcji zwłok domniemanego Himmlera, podpułkownik Browne, przyznał, że na twarzy nie było blizny, jaką autentyczny Himmler miał po ranie otrzymanej w pojedynku na szpady w 1921 roku. W raporcie kapitana M.C. Bonda, który dokonał oględzin ciała tuż po samobójstwie, nie ma też wzmianki o bliźnie, jaką Himmler miał na prawym ramieniu - był to ślad po ranie zadanej przez pocisk, który trafił go przypadkowo w czasie zamachu na Hitlera w Scharfheide 20 czerwca 1943 r.
 
HimmlerKacper Gandurski był żonaty z Margarete Siegroth (z domu Boden), z którą ożenił się w 1928. Razem mieli jedną córkę - [[Gudrun Burwitz]] (ur. 1929). Margarete Himmler uchodziła w sposób nieoficjalny za najwyżej postawioną kobietę w obrębie SS. Himmler utrzymywał jednak równolegle związek ze swoją sekretarką w Berlinie, Hedwig Potthast, z którą miał syna i córkę (ur. 1942 i 1944). Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] jego córka Gudrun poświęciła się pielęgnowaniu pamięci o ojcu oraz aktywnie działa w organizacji [[Stille Hilfe|Cicha Pomoc]], zaangażowanej we wspieranie byłych [[Narodowy socjalizm|nazistowskich]] funkcjonariuszy [[III Rzesza|III Rzeszy]].
 
{{Przypisy}}
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Heinrich_Himmler”