Lubart: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Edk (dyskusja | edycje)
m popr. w kateg., WP:SK
m poprawa linków
Linia 11:
Lubart założył między 1341 a 1382 na Wołyniu miasto o swoim imieniu [[Lubar]] nad rzeką [[Słucz (dopływ Horynia)|Słuczą]], i miał tu warowny zamek.
 
W [[1350]] Lubart w czasie najazdu zniszczył [[Lwów]] i inne pobliskie miejscowości jakie napotkał w drodze z Wołynia. Gdy w czasie wyprawy króla Kazimierza został podpisany rozejmem (najstarszy spisany i zachowany układ polsko-litewski), mający obowiązywać do [[24 czerwca]] [[1355]], w którym podzielono m.in. [[Ruś Halicko-Włodzimierska|Ruś Halicko-Włodzimierską]], tak, że Polska otrzymała ziemię halicką, przemyską i sanocką, a [[Litwa]]: włodzimierską, łucką, bełską, chełmską i brzeską i [[Bieszczady Zachodnie|Krzemieniec]], należący do księcia [[Narymunt Gleb|Jerzego Narymuntowicza]], (nazwanego „[[Kondominium (kolonia)|kondominium]] polsko-litewskim”), to układ ten nie utrzymał się długo, został zerwany przez ks. Lubarta. W kolejnym układzie pokojowym, z jesieni [[1366]], Lubart otrzymał tylko cześć księstwa: ziemię łucką i część ziemi włodzimierskiej, a do Polski przyłączono ziemię [[chełm]]ską, bełską (obie oddając w lenno [[Jerzy Narymuntowicz|Jerzemu Narymuntowiczowi]]), pozostałą część ziemi włodzimierskiej otrzymał w lenno [[Aleksander Koriatowicz]]. Po śmierci [[Ludwik Węgierski|Ludwika Węgierskiego]] w [[1382]], Lubart nie przystąpił już do walki, lecz odzyskał ziemię pokojowo, wykupując od starostów węgierskich [[Olesko]], [[Horodło]], [[Łopatyn]], [[Bieszczady Zachodnie|Krzemieniec]], [[Peremil]] i [[Siestratyn]].
 
Lubart Dymitr zmarł przed [[1386]].